25 czerwca 2004 r. odsłonięto we wnęce na ścianie kamienicy przy ul. Włókienniczej (dawniej ul. Kamienna) oryginalną płaskorzeźbę i fontannę opatrzoną napisem Kochankowie z ulicy Kamiennej. Została ona dedykowana Agnieszce Osieckiej (1936–1997) dla upamiętnienia okresów jej studiów w łódzkiej Szkole Filmowej w latach 1957–1962. W czasie studiów na wydziale reżyserii zrealizowała etiudę „Słoń”, opartą na motywach opowiadania Sławomira Mrożka i odbyła praktykę na planie „Niewinnych czarodziejów” Andrzeja Wajdy. Nie była jej chyba jednak pisana kariera filmowca i wspomniała tak: „Na drugim czy trzecim roku zrozumiałam, że nie będę reżyserem, kiedy zaczęłam pisać piosenki i artykuły. Bo człowiek, który pisze, może to robić sam w pokoiku, tramwaju, pod ulubionym drzewem, a do filmu trzeba mieć szaloną energię, zdrowie i umiejętność przebywania w dużych grupach ludzi”. Z Łodzią łączy Agnieszkę Osiecką również epizod matrymonialny, bo w latach 1963–64 była żoną producenta filmowego Wojciecha Frykowskiego, syna łódzkiego przedsiębiorcy, którego poślubiła w Zakopanem.

Autorem płaskorzeźby z brązu, która przedstawia dwoje młodych ludzi chowających się pod płaszczem przed ulewą, jest Wojciech Gryniewicz, a wodotrysk miał raz dziennie zraszać ich twarze. Całość nawiązuje do wiersza Osieckiej, który wyśpiewała także Sława Przybylska, a zaczyna się tak: „Oczy mają niebieskie i siwe, dwuzłotówki w kieszeniach na kino, żywią się chlebem i piwem, marzną im ręce zimą: Kochankowie z ulicy Kamiennej…”