Pani Ola, pan Janusz i pani Dorota – seniorzy, uczestnicy zajęć łódzkich Centrów Zdrowego i Aktywnego Seniora (CZAS) to pierwsza trójka śmiałków, która postanowiła zdobyć sztuczną ścianę. Do centrum wspinaczkowego wybrali się pod okiem najlepszego opiekuna, bo nie dość, że koordynatora CZAS na Bałutach, to jeszcze wspinającego się od 30 lat Sebastiana Serafickiego
Poczuj się zdobywcą
– Seniorzy niczym nie różnią się od młodych ludzi. Oni także mają marzenia, ale na ich realizację wcześniej nie było czasu. A teraz... chcą je spełnić. Wspinanie już samo w sobie brzmi niepokojąco, a co dopiero, gdy staniemy twarzą przed ścianą i mamy ruszyć do góry! Na szczęście sztuczne ścianki wspinaczkowe to miejsce, gdzie każdy w miarę sprawny człowiek w każdym wieku może poczuć się jak zdobywca Everestu – opowiada Sebastian Seraficki, koordynator Centrum Seniora przy ul. Libelta 16.
Gdy uczestnicy zajęć w Centrach Zdrowego i Aktywnego Seniora, którzy zdążyli już nauczyć się tańczyć zumbę, zdobyli podstawy samoobrony, przeszli wzdłuż i wszerz las Łagiewnicki z „kijami", a nawet relaksowali się przy dźwiękach mis i gongów, wpadli na pomysł „a może teraz ścianka wspinaczkowa”, koordynator CZAS przy ul. Libelta skontaktował się z Tomaszem Anteckim, prezesem Łódzkiego Klubu Wysokogórskiego, odpowiedzialnym za prowadzenie Centrum Wspinaczkowe ,„Stratosfera". Przygoda przygodą, ale jednak uważa się, że wspinanie to sport wysokiego ryzyka.
Dla profesjonalistów i dla amatorów
– Wiek nie jest żadną przeszkodą w rozpoczęciu przygody ze wspinaniem. Ograniczać mogą nas tylko problemy zdrowotne. Mamy w klubie kilka osób, które są w wieku senioralnym, ale nadal, oczywiście z odpowiednią częstotliwością i intensywnością, przychodzą na ściankę, aby się trochę poruszać. Na sztucznej ścianie są wytyczone drogi zarówno dla profesjonalnych wspinaczy, jak i dla początkujących, każdy znajdzie coś dla siebie – zapewnia Tomasz Antecki.
Dodaje, że wspinanie na ściance, przy odpowiedzialnym zachowaniu, przestrzeganiu reguł i wykonywaniu poleceń instruktorów jest świetną i bezpieczną zabawą.
I tak trójka śmiałków wybrała się na warsztaty wspinaczkowe. Panie Ola i Dorota oraz pan Janusz uczyli się wiązać węzły wspinaczkowe, prawidłowo „układać" ciało na ściance. Poznali też wspinaczkowy żargon: „daj luz", „mam auto" czy „wędka”. Cała trójka odważyła się wejść na wysokość 13 metrów. To tak, jakby wspięli się na... 4-piętrowy blok!
Na szczycie
– Fantastyczna zabawa, choć musiałam chwilę odczekać z powrotem do domu, bo ręce były twarde jak głaz, a kierownicę trzeba utrzymać – śmiała się Pani Ola.
Pan Janusz od razu podpytywał instruktorów, jak wzmocnić ręce.
– Niesamowite jest to, że moje koleżanki – mimo delikatniejszej budowy ciała – są w stanie wejść na samą górę – podziwiał pan Janusz.
Dla pani Doroty to zdaje się nie będzie ostatnie wejście na ściankę.
– Panie Sebastianie, dotykam sufitu, proszę robić zdjęcia! Wnuczki mi nie uwierzą! – krzyczała z samej góry do koordynatora pani Dorota.
Pamiętajmy, że żaden z uczestników zajęć nigdy wcześniej nie miał okazji wspinać się na sztucznej ściance, ale forma seniorów okazała się naprawdę dobra. Chętnych by spróbować jest tak dużo (około 20 osób), że od stycznia zajęcia dla chętnych seniorów będą odbywać się przynajmniej dwa razy w miesiącu.
