Pod koniec maja informowaliśmy o wizycie, jaką zasłużonemu szkoleniowcowi złożyli dyrektor Wydziału Sportu UMŁ Marek Kondraciuk oraz prezes Łódzkiej Rodziny Siatkarskiej i Honorowy Prezes Łódzkiego Związku Piłki Siatkowej Bogusław Adamski, którzy przekazali Ryszardowi Felisiakowi puchar od prezydent Łodzi Hanny Zdanowskiej, Medal 90-lecia Łódzkiego Związku Piłki Siatkowej oraz Honorową Odznakę Łódzkiej Rodziny Siatkarskiej. - Ryszard Felisiak to nietuzinkowa postać dla łódzkiej kobiecej siatkówki. To człowiek, który swoją ogromną pracą i zaangażowaniem przez 22 lata zasłużył się nie tylko ŁKS, ale całej Łodzi. Jego wychowanki grały w reprezentacjach juniorskich i seniorskich, a także w najlepszych klubach łódzkich w najwyższych ligach. Ryszard do dziś mimo 91 lat żyje swoją ukochaną dyscypliną i popisuje się świetną pamięcią. Życzymy mu 100 lat – mówił Adamski.
Niestety, te ostatnie życzenia już się nie spełnią. Zasłużony szkoleniowiec 3 czerwca 2021 na zawsze opuścił łódzką rodzinę siatkarską.
Gdy w 1958 Ryszard Felisiak z grupą młodych zawodniczek przenosił się z WKS Victoria do ŁKS mało kto przypuszczał, że jest to początek wyjątkowej historii. Jej główny bohater doskonale jednak wiedział, do czego dąży.
- Wiosną 1958 roku udało mi się przekonać zarząd do założenia sekcji siatkówki kobiet. Przed sobą i dziewczynami postawiłem niezwykle ambitne zadanie - marzyłem o tym, że nasze siatkarki staną się najlepszą drużyną w Lodzi, w Polsce i w Europie! Realizacja śmiałego wyzwania była niezwykle trudna, bo w samej Łodzi istniały silne drużyny Startu, Unii, a później ChKS. Zarząd ŁKS przekonał się jednak do nas i stworzył w klubie kolejną sekcję - wspominał później Felisiak.
Pracę szkoleniową w nowej sekcji rozpoczął w wieku 28 lat, a zakończył mając ich 50. Przez 22 lata pracy wychował wiele znakomitych zawodniczek, które z powodzeniem występowały w rozgrywkach klubowych i reprezentacyjnych. Pod jego wodzą siatkarki ŁKS zameldował się w najwyższej klasie rozgrywkowej, a w roku 1976 sięgnęły po Puchar Polski. Do tego dochodziły sukcesy w rozgrywkach młodzieżowych. Z juniorkami ŁKS sięgał po mistrzostwo kraju, a reprezentację Polski juniorek doprowadził do brązowego medalu mistrzostw Europy. Był to pierwszy sukces biało-czerwonych na imprezie tej rangi.
- Zależało mi na jak najlepszych wynikach, jednak nigdy nie próbowałem ich osiągnąć kosztem zdrowia zawodniczek. Nie lubiłem siłowni i pracy z ciężarami. Dlatego mówiono, że nie jestem nowoczesnym szkoleniowcem. Wiedziałem jednak, co robię. Na obozy wyjeżdżaliśmy tam, gdzie były lasy i piasek i gdzie mogliśmy prowadzić zajęcia na świeżym powietrzu. Dopiero przed ligą wchodziliśmy na salę. Do rozgrywek drużyna zawsze przystępowała dobrze przygotowana i jednocześnie wypoczęte. Ponadto badania przeprowadzane na zgrupowaniach reprezentacji pokazywały, że moje zawodniczki miały na przykład lepszą skoczność od tych, które ćwiczyły na siłowni - mówił Felisiak.
Z drużyną ŁKS pożegnał się 1 kwietnia 1980, ale pozostawił po sobie znakomicie funkcjonującą sekcję, z solidnymi fundamentami. Stworzono na nich zespół, który w roku 1983 sięgnął po historyczne mistrzostwo Polski. Trenerem był wówczas Jerzy Matlak, jednak dla nikogo nie jest tajemnicą, że bez tytanicznej pracy wykonanej wcześniej przez Ryszarda Felisiaka, tego sukcesu by nie było.
