Najczęściej są nimi mecze siatkarskie, na których pojawiają się wyróżnione osoby. Przed spotkaniem Pucharu CEV pomiędzy ŁKS Commercecon i węgierskim zespołem Swietelsky Bekescsaba wiceprezes ŁRS Piotr Rybiński wręczył Honorową Odznakę Łódzkiej Rodziny Siatkarskiej szefowi łódzkiego klubu Hubertowi Hoffmanowi, a przed meczem Tauron Ligi wspomniana odznakę oraz medal 90-lecia Łódzkiego Związku Piłki Siatkowej przekazał ówczesnemu trenerowi MKS Kalisz Jackowi Pasińskiemu. Tym samym doceniono fakt, że dzięki Hoffmanowi siatkarki ŁKS po kilku dekadach nie tylko wróciły do krajowej elity, ale zaczęły też w niej odgrywać czołową rolę, o czym najlepiej świadczą cztery medale mistrzostw Polski (złoty, srebrny i dwa brązowe), wywalczone w czterech minionych sezonach. Pasińskiego nagrodzono natomiast za wkład, jaki wniósł do siatkówki z regionu łódzkiego jako zawodnik, a później trener. Za rozwój siatkówki plażowej prezes ŁRS Bogusław Adamski odznaczył natomiast Romana Stępnia, który w trakcie dekady dyrektorowania SMS PZPS firmował prawie sto medali wywalczonych przez polskich siatkarzy plażowych różnych kategorii wiekowych na mistrzostwach Europy i mistrzostwach świata. Wraz z członkiem kapituły ŁRS i dyrektorem Wydziału Sportu UMŁ Markiem Kondraciukiem Adamski przekazał redaktorowi Dariuszowi Kuczmerze statuetkę Przyjaciela Łódzkiej Rodziny Siatkarskiej przyznaną redakcji sportowej Dziennika Łódzkiego.
W tym miejscu warto przypomnieć, że korzenie ŁRS sięgają roku 2014. Pomysł założenia tego typu organizacji wyszedł od Adamskiego, który stał wówczas na czele Łódzkiego Związku Piłki Siatkowej. W połowie kadencji 2012-2016 zarząd tej organizacji postanowił stworzyć klub seniora, mający funkcjonować jako autonomiczny wydział związku. Specjalną uchwałą powołano przewodniczącego, jednak dalsze działania organizacyjne szły dość opornie i przed końcem wspomnianej kadencji projektu nie dokończono. Została jednak uchwała, którą przekazano nowemu zarządowi ŁZPS. Ten nie kwapił się do powołania klubu seniora, więc Adamski postanowił wziąć sprawy we własne ręce i przekonał grupę osób do zawiązania organizacji niezależnej od związku. Taką decyzję podjęto w maju 2017 na spotkaniu, w którym wzięli też udział: Zygmunt Góra, Stanisław Hofmokl i Marek Perliński. Po raz pierwszy pojawiła się wówczas nazwa Łódzka Rodzina Siatkarska, choć forma działalności tego podmiotu miała być szczegółowo omówiona dopiero w bliżej nieokreślonej przyszłości.
Miesiąc później, w czerwcu 2017 roku odbyło się spotkanie byłych zawodników Resursy, na którym pojawiło się prawie 50 osób. Była to dość duża armia zasłużonych siatkarzy, którzy po rozstaniu z klubem z al. Wlókniarzy reprezentowali barwy innych zespołów z naszego regionu, między innymi łódzkiej Wifamy i Bzury Ozorków. Adamski wykorzystał to spotkanie do tego, by w szerszym gronie omówić pomysł powołania do życia ŁRS. Inicjatywa spotkała się z takim entuzjazmem, że ponad czterdzieści osób natychmiast zgłosiło swój akces do nieistniejącej jeszcze organizacji. To dało pomysłodawcom przysłowiowego kopa do dalszych działań.
Efektem „resursowego sondowania” było powołanie kapituły ŁRS, do której oprócz wspomnianej wyżej czwórki weszli też: Barbara Hermel-Niemczyk, Waldemar Obliński, Andrzej Lewandowski, Włodzimierz Kurek, Stefania Dąbrowska-Radzikowska i Szczepan Grzejszczak. Pierwsze spotkanie tego gremium odbyło się we wrześniu 2017, w Szkole Podstawowej nr 56 przy ulicy Turoszowskiej w Łodzi. Miejsce nie było przypadkowe. Szkoła ta od lat ściśle współpracowała bowiem z Wifamą, a uczęszczający do niej młodzi siatkarze pod wodzą Włodzimierza Kurka regularnie zdobywali laury na krajowych parkietach. Podczas inauguracyjnego posiedzenia kapituła podjęła decyzję o powiększeniu swojego składu do 15 osób. Dzięki temu weszli do niej również m.in.: Rybiński, Kondraciuk, Stępień oraz twórca siatkarskiej sekcji KS Budowlani Łódź Wiesław Chudzik. W nowym, powiększonym składzie kapituła wpadła na pomysł zorganizowania spotkania integracyjnego, na którym w styczniu 2018 roku, w nieistniejącej już restauracji Meta w Atlas Arenie, pojawiło się 120 osób. Frekwencja zaskoczyła organizatorów, potwierdzając przy okazji, że pomysł powołania ŁRS był strzałem w dziesiątkę. Był to też kolejny impuls do sformalizowania działalności i nadaniu jej prawnej formy organizacyjnej.
Zanim jednak do tego doszło środowisko siatkarskie zaczęło wywierać presję, by jak najszybciej zorganizować kolejne spotkanie integracyjne. Doszło do niego w czerwcu 2018 w Rochnie, na terenie należącym do Hotelu nad Mrogą. Mimo niezbyt sprzyjającej pogody i padającego z przerwami deszczu, przy grillu doskonale bawiło się tam ponad 90 osób. Niedługo potem zapadła decyzja o powołaniu stowarzyszenia zwykłego, które szybko zaczęło tętnić własnym życiem. Dla prezesa Adamskiego i kierowanego przez niego dziewięcioosobowego zarządu ŁRS spotkania integracyjne były tylko jedną z form działalności. Wkrótce pojawił się pomysł przyznawania Honorowych Odznak ŁRS osobom zasłużonym dla siatkówki w województwie łódzkim oraz statuetek dla przyjaciół Rodziny. Po raz pierwszy wręczano je w styczniu 2019 w Atlas Arenie. Cztery miesiące później członkowie Rodziny znów pojawili się w Rochnie.
Ważnym wydarzeniem w życiu ŁRS było odsłonięcie tablicy upamiętniającej wybitnych ludzi siatkówki. Była to wspólna inicjatywa Rodziny i ŁZPS. Tablica została umieszczona przy jednym z wejść do Atlas Areny, w której w roku 2009 polskie siatkarki sięgnęły po brązowy medal mistrzostw Europy. Kilka lat później milowe kroki w drodze do tytułu najlepszej drużyny świata stawiali też w tej hali polscy siatkarze. Uroczystość odsłonięcia tablicy odbyła się w sierpniu 2019, tuż przed rozpoczęciem kolejnych ME siatkarek. Tablica miała być miejscem, w którym każdego roku z okazji święta zmarłych oddawany będzie hołd wszystkim osobom, które opuściły już siatkarską rodzinę. Pandemia Covid-19 sprawiła jednak, że w roku 2020 nie udało się tego zrobić. Dopiero dwanaście miesięcy później kapelan łódzkiego sportu ksiądz Paweł Miziołek poświęcił tablicę, a w uroczystości uczestniczyli m.in.: wiceprezydent Łodzi Joanna Skrzydlewska oraz prezes ŁZPS Konrad Piechocki. Spotkanie było też okazją do wręczenia medali 90-lecia Łódzkiego Związku Piłki Siatkowej oraz Honorowych Odznak ŁRS. Te ostatnie trafiły już do ponad pięćdziesiąt osób, a wśród odznaczonych są m.in.: medalistka olimpijska Barbara Hermel-Niemczyk, Edward Skorek, Alojzy Świderek i Andrzej Warych. Te męskie nazwiska mogą niektórych dziwić, jednak trzeba przypomnieć, że Skorek i Warych to wychowankowie Lechii Tomaszów Mazowiecki, a Świderek rozpoczynał karierę w Rawie Mazowieckiej, gdzie siatkówka również kiedyś kwitła. Honorową odznakę wręczono też Kondraciukowi, który jako dziennikarz bardzo dużo pisał o siatkówce, a obecnie często jest traktowany jak „chodząca encyklopedia życia siatkarskiego w okresie powojennym”. Jeżeli chodzi o statuetki dla przyjaciół ŁRS, to uhonorowano już nimi: Polski Związek Piłki Siatkowej, Łódzki Związek Piłki Siatkowej, SMS im. Górskiego, Fundację Polska Siatkówka i redakcję sportową Dziennika Łódzkiego.
Na listach ŁRS jest aktualnie ponad 230 członków i sympatyków. Ci ostatni nie płacą składek, a członkowie przekazują do kasy po 100 zł rocznie. Z zebranych pieniędzy finansowane są zakupy nie tylko pamiątkowych gadżetów, ale też wspomnianych odznak i statuetek. Zarząd ŁRS ma jednak znacznie ambitniejsze plany. Wszyscy zdają sobie sprawę z tego, że wielu członków i sympatyków rodziny siatkarskiej jest już w podeszłym wieku i boryka się z problemami zdrowotnymi. Dlatego też docelowo stowarzyszenie chce się przekształcić w fundację, która będzie miała statutowe możliwości wspierania takich osób.
