To  jeden z najstarszych i największych tego typu szpitali w Polsce i jeden z nowocześniejszych wówczas w Europie, mieszczący się na obrzeżach Łodzi przy ul. Aleksandrowskiej 159. Placówka powstała na terenie dawnej posiadłości Kochanówka, której nazwa pochodzi od nazwiska dawnych jej właścicieli – rodziny Kochańskich. 

Pierwszy wniosek o założenie w Łodzi przytułku dla obłąkanych złożył dr Jonscher w 1885 r. na posiedzeniu Łódzkiego Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności. Powstał komitet, który rozpoczął zbiórkę funduszy, a darczyńcami byli również łódzcy przemysłowcy: Juliusz Kunitzer, Maurycy Poznański czy bracia Geyerowie. Zanim powstał szpital w Kochanówce chorych psychicznie leczono w schronisku dla biednych przy ul. Dzielnej 52 (dziś ul. Narutowicza 50).

W czasie I wojny światowej szpital został zbombardowany i poniósł ciężkie straty, ale dzięki staraniom kolejnego dyrektora Antoniego Mikulskiego powołano kolejny komitet, tym razem na rzecz odbudowy obiektu. Podczas II wojny światowej Niemcy dokonali eksterminacji pacjentów psychiatrycznych Kochanówki i zamordowano w sumie 840 osób. Placówka działa do dziś w tym samym miejscu jako Szpital im. Józefa Babińskiego Specjalistycznego Psychiatrycznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Łodzi.