Są one miejscami pochówku także innych wybitnych mieszkańców miasta – zasłużonych przedstawicieli duchowieństwa różnych obrządków oraz osobistości ze świata kultury i polityki. Stanowią materialne świadectwo przenikania kultur i religii.

Stary Cmentarz w Łodzi

Zespół cmentarny przy ul. Ogrodowej pod względem wyznaniowym podzielony jest na trzy części: katolicką Św. Józefa, protestancką – Św. Mateusza i prawosławną – Św. Aleksandra Newskiego. Każda z nich zawiera dzieła sztuki sepulkralnej cechujące się dużą wartością artystyczną oraz odzwierciedlające kunszt miejscowej tradycji kamieniarskiej. Nekropolia zachowała swoje pierwotne rozplanowanie (układ alej), układ zieleni (obecnie o pomnikowym charakterze) i w przeważającej większości artystycznie wartościowe grobowce powstające od początków istnienia cmentarza aż po współczesność.

Górujące nad resztą cmentarza monumentalne mauzolea przemysłowców są dziełami uznanych architektów i prezentują wybitne walory artystyczne.

Najstarszym zachowanym nagrobkiem w części katolickiej jest pomnik Wojciecha Gozdowskiego – zm. w 1857 roku, w części ewangelickiej – nagrobki Amelie Kielich oraz Maryi z Opatowskich Bitdorf – zm. w r. 1856 r. a w części prawosławnej – pomnik Jekatieriny Fieofiłaktownej Swingowej – zm. w 1887 r.

Największym grobowcem w części katolickiej jest mauzoleum rodziny Heinzlów, zbudowane w latach 1900-1904 według projektu F. Schwechtena.

Mauzoleum rodziny Scheiblerów na Starym Cmentarzu w Łodzi

W części ewangelickiej najwspanialszym grobowcem jest mauzoleum rodziny Scheiblerów zbudowane w latach 1885-1888 według proj. E. Lilpopa i J. Dziekońskiego. Jest to jeden z najlepszych przykładów neogotyku w Polsce i największa prywatna kaplica cmentarna doby nowożytnej na terenie kraju. Na części ewangelickiej znajdziemy także mauzolea należące do rodów: Geyerów, Grohmanów, Biedermanów, Kunitzerów.

Pomnik rodziny Grohmanów

Interesującym przykładem architektury sepulkralnej jest grobowiec małżeństwa Gojżewskich, stojący na granicy części katolickiej i prawosławnej, przypominający swoją formą bizantyjską świątynię.

Żydowski Cmentarz w Łodzi

Cmentarz żydowski jest jedną z największych nekropolii żydowskich w Europie, rozciągającą się na powierzchni 42 ha. Na swoim terenie mieści terenie blisko 180 000 grobów.

Cmentarz został założony w momencie, gdy wyczerpały się możliwości pochówku na nekropolii żydowskiej przy ul. Wesołej, usytuowanej na zachód od Starego Miasta (dziś nieistniejącej). Teren nowego cmentarza wytyczono w roku 1892 na obszarze ówczesnej miejscowości Bałuty, leżącej poza granicami miasta. Pierwsze pochówki miały miejsce w 1893 roku. Dom przedpogrzebowy, znajdujący się przed wewnętrzną bramą cmentarną, został ukończony w 1898 roku. Na cmentarzu spoczęło wiele osób odgrywających ważne role w życiu politycznym, kulturalnym i religijnym Łodzi, m.in.: rabini, fabrykanci, lekarze, politycy i działacze społeczni.

Wśród grobowców wyróżniają się mauzolea znanych rodów fabrykanckich: Jarocińskich, Konów, Prussaków, Silbersteinów i secesyjny nagrobek Rappaportów. Najwspanialszą budowlą cmentarza jest mauzoleum rodziny Poznańskich, powstałe w latach 1901-1903 według projektu Cremera i Wolffensteina z Berlina.

Na cmentarzu znajdują się również groby rodziców wybitnych ludzi kultury związanych z Łodzią: A. Rubinsteina, A. Szyka, A. Tansmana czy J. Tuwima.

Wyjątkowym fragmentem nekropolii jest tzw. pole gettowe, stanowiące miejsce pochówku 43 tys. ofiar getta założonego na terenie Łodzi podczas II wojny światowej.