Spotkanie z Oleną Leonenko-Głowacką

autor:

Teatr Nowy im. K. Dejmka w Łodzi, Mała scena (ul. Zachodnia 93)

16.11.2018

Teatr Nowy w Łodzi zaprasza na rozmowę poświęconą ostatniej książce Janusza Głowackiego.

Rozmowa poświęcona najnowszej i ostatniej już książce zmarłego 19 sierpnia 2017 r.

Janusza Głowackiego, pt: „Bezsenność w czasie karnawału” (wydawnictwo W.A.B).


Rozmowę poprowadzi znany krytyk literacki, publicysta i redaktor Leszek Bugajski. Do rozmowy włączy się również aktor filmowy i teatralny oraz reżyser teatralny Andrzej Szczytko – prywatnie znajomy Janusza Głowackiego. Andrzej Szczytko wyreżyserował w naszym teatrze spektakl „Antygona w Nowym Jorku” na podstawie sztuki Głowackiego, którego pokaz będzie poprzedzony tymże spotkaniem.


Po spotkaniu będzie możliwość zakupu książki, jak i ponownie wydanych „Good Night, Dżerzi” oraz „Z głowy”.


Uwaga: Wszyscy, którzy zakupią bilet na spektakl „Antygona w Nowym Jorku” (16-18 listopada, Mała Sala)

będą mogli nabyć książki z 25% rabatem.


16 listopada (piątek), godz. 17:30

Mała Sala, ul. Zachodnia 93 
Wstęp wolny, zapraszamy

Olena Leonenko - Głowacka
Choreografka, pieśniarka, kompozytorka, aktorka. Urodzona w Kijowie.


Od 1990 roku pracuje i mieszka w Polsce. Skomponowała muzykę do ponad 20 przedstawień teatralnych i telewizyjnych oraz filmów dokumentalnych. Pracowała m.in. Z Gustawem Holoubkiem, Zbigniewem Zapasiewiczem, Krystianem Lupą, Józefem Opalskim, Agnieszką Glińską, Krzysztofem Warlikowskim. Projekty realizowała w warszawskich teatrach: Narodowym, Dramatycznym, Współczesnym, Studio, Powszechnym i innych.


Wydała trzy płyty: „Miłość po rosyjsku”, „Noc z Wertyńskim” i słuchowisko „Jesienin”. Spektakle: „Noc z Wertyńskim”, „Jesienin” oraz najnowszy - „Podwórko-Świat” zostały nagrane i wyemitowane przez Teatr Polskiego Radia na antenie radiowej Jedynki.


Zagrała w filmach: „W ciemności” Agnieszki Holland, „Boisko bezdomnych” Katarzyny Adamik, oraz „Rewers” Borysa Lankosza oraz serialach m.in.: „Ekipa” w reż. Agnieszki Holland, „Glina” w reż. Władysława Pasikowskiego, „Ratownicy” w reż. Marcina Wrony. Była stypendystką Amerykańskiego Institute for Democracy in Eastern Europe i dwukrotną stypendystką Fundacji im. Stefana Batorego.


W 2005 roku Minister Kultury odznaczył ją medalem „Zasłużona Kulturze Gloria Artis”.
W 2010 roku otrzymała nagrodę „Arete” za debiut aktorski na Scenie Teatralnej Radiowej Jedynki.

Janusz Głowacki (1938–2017) – prozaik, dramaturg, scenarzysta. Wydał m.in. „Wirówka nonsensu” (1968), „Moc truchleje” (1981), „Ostatni cieć” (2001), „Z głowy” (2004), „Raport Piłata i inne opowiadania” (2009), „Good night, Dzerzi” (2010), „Przyszłem, czyli jak pisałem scenariusz o Lechu Wałęsie dla Andrzeja Wajdy” (2013). Autor wystawianych na całym świecie sztuk teatralnych „Kopciuch”, „Fortynbras się upił”, „Polowanie na karaluchy”, „Antygona w Nowym Jorku”, „Czwarta siostra”. Napisał scenariusze do filmów: „Polowanie na muchy”, „Trzeba zabić tę miłość”, „Wałęsa. Człowiek z nadziei”, jest też współautorem scenariuszy „Rejsu” i „Zimnej wojny”. Laureat wielu nagród, m.in.: American Theatre Critics Association Award, John S. Guggenheim Award, National Endowment for the Arts, Hollywood Drama League Critics Award, Nagrody Fundacji Alfreda Jurzykowskiego, Nagrody Ministra Kultury. Odznaczony m.in. Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Krzyżem Komandorskim Odrodzenia Polski.

„Bezsenność w czasie karnawału”

Wydawnictwo W.A.B.

Premiera: 17 października 2018


Książka, którą Janusz Głowacki pisał do ostatniej chwili życia.


„Teraz tak: ja się w tej opowieści będę nazywał Janusz Głowacki. Na to się przed chwilą zdecydowałem i to jest odważna decyzja. Bo mogłem sobie napisać, że ten, co to pisze, się nazywa inaczej, Max F. na przykład albo Tyberiusz Włosiak, czy się tchórzliwie schować jak Stendhal za jakiegoś nieszczęsnego Juliana Sorela. W takim wypadku moje bluźnierstwa, głupoty, świństwa oraz zboczenia idą na tamtego albo są w najgorszym razie porozrzucane na kilku. A tak to na mój rachunek. Czyli to jest właśnie bardzo odważna i uczciwa decyzja, taką się podejmuje raz w życiu i tylko jeżeli się jest absolutnie niezłomnym i najgłębiej wierzącym. A taki właśnie jestem i nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Ja wiem, ile ryzykuję, ale się nie dam zastraszyć i się nie ugnę. I jak to teraz piszę, to jestem z siebie dumny. Radziłem się w tej sprawie najbliższych – żony Oleny, córki, kochanki, księdza Lutra, za którego pośrednictwem ostatnio najczęściej kontaktuję się z Bogiem. I wszyscy poparli moją decyzję. I też byli ze mnie dumni. (…)”
Bezsenność w czasie karnawału to nawiązująca formą do słynnego Z głowy narracja o współczesnej Polsce, pełna – tak charakterystycznych dla Głowackiego – reminiscencji z życia i kariery pisarza w Polsce i w Stanach Zjednoczonych. Miejscami dowcipna, ironiczno-
-sarkastyczna w tonie, gdzie indziej uderzająca w nutę tragizmu, bardzo osobista i poruszająca książka. Składają się na nią ostatnie prozatorskie zapiski autora, nad którymi pracował równolegle z pisaniem scenariusza do głośnego filmu Zimna wojna Pawła Pawlikowskiego.

Zobacz również:

Kontakt