19 stycznia 1967 r. otwarto przy pl. Dąbrowskiego Teatr Wielki w Łodzi, specjalizujący się w wystawianiu oper i baletów, a także operetek i musicali. To druga pod względem wielkości scena operowa w Polsce. Nie uda się w krótkiej notatce zawrzeć ponad 50 lat historii tej ważnej dla miasta instytucji kultury, setek premier, tysięcy spektakli, festiwali i innych wydarzeń artystycznych z udziałem wybitnych dyrygentów, muzyków, śpiewaków, tancerzy. Możemy jednak wspomnieć o samej inauguracji placówki, która była kontynuatorem poprzedniczki – Opery Łódzkiej (1954–1966), występującej wówczas gościnnie w dużo skromniejszym składzie w łódzkich teatrach. Nowa scena otrzymała nazwę Teatr Wielki, która nawiązywała do istniejącego w Łodzi w latach 1901–1920 teatru Fryderyka Sellina przy obecnej ul. Legionów 14. 

19 stycznia 1967 r. przed południem odbyła się uroczystość oficjalna, w której wzięli udział goście z kraju i zagranicy, władze oraz przedstawiciele świata artystycznego i kulturalnego. Podczas koncertu inauguracyjnego wykonano m.in. uwerturę do opery „Halka” Moniuszki i arię z opery „Kniaź Igor” Borodina, arię Hanny z opery „Straszny dwór” Moniuszki oraz fragmenty z opery „Carmen” Bizeta. Na swój Teatr Wielki łodzianom przyszło trochę poczekać, bowiem budowa obiektu wg projektu Józefa i Witolda Korskich oraz Romana Szymborskiego rozpoczęła się w 1949 r. trwała 17 lat! Ale warto było poczekać, bo mamy w Łodzi jedną z większych scen operowych w Europie, a dodajmy, że po modernizacji także bardzo nowoczesną.