Wspomniany biskup włocławski Jakub Uchański – jak pisał – chciał „dobra kościoła i stołu biskupiego do lepszego doprowadzić stanu oraz korzyści i dochody pomnożyć”. Mając na uwadze wzbogacenie się Łodzi, oddaje miastu w użytkowanie pole zwane Wżdżarowym, nazywane także Piaszczystym. Stąd pewnie nazwa Piaski oraz Żdżary. Mogą na mocy tego przywileju łodzianie koło ratusza sprzedawać sól, jagły, pierze, kasze, świece i buty bez placowego. 

W 1561 roku łodzianie otrzymali pole Wżdżarowe zwane Piaszczystym, położone na południe w kierunku Rokicia. Było to ostatnie przed okresem uprzemysłowienia nadanie ziemi na rzecz miasta. Biskup Uchański pozwolił również w Łodzi budować ratusz, jatki i sklepy, nadto nadał łódzkim mieszczanom przywilej korzystania z lasów. Od przełomu XV i XVI w. mieszczanie zaczęli karczować las położony na zachód od miasta, a uzyskane pola nazwano następnie Długimi oraz Nowymi Przymiarkami. Nowy przywilej, określający uposażenie, uprawnienia, daniny i świadczenia łodzian, których było już ok. 400-500, w wielu punktach nawiązywał do postanowień z 1414 r. Akt ten okazał się jeszcze trwalszy od poprzedniego, był odnawiany przez siedmiu biskupów, zasiadających w latach 1643-1751 na stolcu włocławskim, a zatem zachował moc pod względem formalnym i zapewniał w niektórych dziedzinach życia prawno-ustrojowego miasta ciągłość od XV aż do XVIII w.