3 listopada 1899 r. zamieszkał w Łodzi, przy ul. Wschodniej 19 wraz z żoną Marią Józef Piłsudski. Ukrywając się pod przybranym nazwiskiem Dąbrowski, podawał się za prawnika i prowadził fikcyjną kancelarię w mieszkaniu nr 4 na pierwszym piętrze łódzkiej kamienicy. W rzeczywistości w lokalu działała tajna drukarnia, wydająca pismo „Robotnik”, prasowy organ PPS. Mimo zachowania wszelkich reguł ostrożności nastąpiła wpadka 33-letniego wówczas Piłsudskiego, za którą groziła mu nawet kara śmierci. Podejrzenia ochrany wzbudził zakup większej ilości papieru w sklepie Tybera przy ul. Piotrkowskiej i agenci wpadli na trop drukarni.

22 lutego 1900 r., o trzeciej w nocy Piłsudski i jego żona zostali aresztowani w mieszkaniu przy ul. Wschodniej 19 przez żandarmów dowodzonych przez podpułkownika Gnoińskiego. Rankiem przewieziono ich dwiema dorożkami na ul. Długą (dziś ul. Gdańska), gdzie mieściło się carskie więzienie. 17 kwietnia został przetransportowany i osadzony w Cytadeli Warszawskiej. Pobyt Piłsudskiego w Łodzi był zaledwie krótkim epizodem w jego bogatej biografii, ale bardzo istotnym dla późniejszych poczynań.