W tej klasyfikacji lepszym wynikiem mogą się pochwalić jedynie trzy kluby z naszego miasta: ŁKS (22), AZS (12) i Społem (9). Olimpijska przygoda zawodników klubu z al. Kościuszki rozpoczęła się w 1956 roku i trwała przez ponad dwie dekady.
Sam klub autonomiczną egzystencję rozpoczął 15 marca 1957 r. Wcześniej funkcjonował w ramach ogólnopolskiego stowarzyszenia Gwardia, zarządzanego z Warszawy i mającego oddziały w innych miastach. Ten podmiot powstał z kolei na bazie milicyjnych organizacji sportowych działających w całym kraju. Łódzkim protoplastą Gwardii był zawiązany w kwietniu 1945 r. Milicyjny Klub Sportowy, funkcjonujący przy komendzie miejskiej. Po tej organizacji późniejszy Klub Sportowy Gwardia przejął salę sportową przy ulicy Głównej 17. Był to obiekt mający już piękną sportową historię. W roku 1927 zapoczątkowało ją Łódzkie Towarzystwo Gimnastyczne Sokół, które wybudowało wspomnianą salę z przeznaczeniem dla zawodników gier zespołowych oraz sekcji lekkoatletycznej, gimnastycznej i tenisa stołowego. W roku 1946 obiekt został przekazany Milicyjnemu Klubowi Sportowemu, a w jedenaście lat później przejęła go łódzka Gwardia.
Ulica Główna wbrew nazwie była wąska i ciasna, więc w drugiej połowie lat 70. ub.w. zastąpiła ją szeroka arteria, zwana łódzką trasą W-Z. To obecne aleje Mickiewicza i Piłsudskiego. Przebudowa układu drogowego wiązała się z koniecznością wyburzenia wielu budynków. Ten los spotkał m.in. salę przy ul. Głównej 17. Gwardia musiała więc przenieść się do nowej siedziby, którą stał się kolejny historyczny obiekt. W budynku przy al. Kościuszki 73/75 w okresie międzywojennym funkcjonował warsztat samochodowy firmy Buczyński H. i S-ka. Później mieściła się w nim Techniczna Obsługa Samochodów. Kolejnym użytkownikiem stała się Gwardia, która w połowie lat 70. XX w. zadomowiła się w tym miejscu. Zawodnicy klubu korzystali jednak również z innych łódzkich aren sportowych.
Swego czasu KS Gwardia miał bardzo silną sekcję kolarską, która korzystała z toru KS Społem przy ulicy Północnej. Tam formę szlifowali m.in. Jan Chtiej, Paweł Kaczorowski i Sławomir Rubin, którzy jako zawodnicy Gwardii ścigali się na igrzyskach olimpijskich. Chtiej wystąpił w Rzymie (1960, szosowe wyścigi indywidualne i szosowe), Rubin był rezerwowym torowcem w Meksyku (1968), a Kaczorowski jeździł na torze w Monachium (1972). Jednego olimpijczyka więcej dochowała się sekcja bokserska Gwardii. W tej dyscyplinie klub był reprezentowany na IO w latach: 1956 (Melbourne, Zbigniew Piórkowski), 1976 (Montreal, Leszek Borkowski i Ryszard Pasiewicz) oraz 1980 (Moskwa, Henryk Pielesiak). W roku 1960 bokserzy wywalczyli awans do I ligi, a mecze z ich udziałem zapełniały trybuny Pałacu Sportu przy obecnej ulicy ks. Skorupki. Występy w najwyższej klasie rozgrywkowej bokserzy z Kościuszki zakończyli w sezonie 1985/1986.
Mało kto pamięta, że Gwardia miała też żużlowców! Tę sekcję utworzono w roku 1967, podejmując tym samym próbę kontynuacji tradycji Tramwajarza. Łódzcy żużlowcy pod nowym szyldem jeździli w środku drugoligowej stawki. W amatorskich rozgrywkach prowadzonych przez TKKF brali natomiast udział siatkarze Gwardii.
To już jednak przeszłość, z której KS Gwardia zachowała wspaniałe wspomnienia i sekcję bokserską. Aktualnie wiodącą sekcją w klubie jest jednak judo, które pojawiło się w klubie w roku 1976. Adepci tej sztuki walki oraz bokserzy od kilku lat trenują w doskonałych warunkach. Władze Łodzi przeprowadziły bowiem kompleksową modernizację obiektu przy al. Kościuszki.
