Ciekawą genezę i koleje losu ma ta osada, gdy w ramach ożywionej działalności osadniczej w dobrach pabianickich kapituła krakowska założyła w połowie XVI w. miasto… Brus, które miało nawet konkurować z Łodzią!
Akcja jednak nie powiodła się i już w 1606 r. Brus figuruje jako wieś posiadająca folwark, a jako ośrodek miejski odnotowany jest jedynie w wizytacjach dóbr biskupów krakowskich z 1542 i 1550 r., a później nazwany jest już tylko wolną wsią, czyli nowo założoną. Kapituła oświadczyła, iż w dobrach pabianickich wystarczą dwa miasta, tj. Pabianice i Rzgów, a w Brusie należy zorganizować wyłącznie folwark i do XVII w. występuje on w tym charakterze.
W 1616 r. działa tam jeszcze młyn wodny, ale w XVIII w. zniszczenia i upadek wsi były tak znaczne, że zostały tam ledwie 4 chałupy. Samodzielną gminę Brus utworzono w 1867 r. jako jedną z 20 w powiecie łódzkim i tak było do 1918 r. W 1925 r. przyłączono do niej część gminy Rszew, a z gromady Rąbień – Stare Rokicie, Leonów, Srebrną i Niesięcin, a do 1939 r. także Złotno, Smulsko, Retkinię, Cygankę i Hutę Jagodnicę. Gmina w takim kształcie przetrwała do 1940 r., kiedy okupacyjne władze niemieckie włączyły gm. Brus do Łodzi (Litzmannstadt), nadając pierwsze stałe nazwy wielu bezimiennym dotąd, a zamieszkałym uliczkom.
