5 stycznia 1942 roku Niemcy rozpoczęli wywózkę Romów z podobozu cygańskiego utworzonego na terenie Litzmannstadt Getto. Późną jesienią 1941 roku w kwadracie dzisiejszych ulic Wojska Polskiego, Obrońców Westerplatte, Sikawskiej i Głowackiego (na niewielkim obszarze 019 km kw.) wyodrębniono tzw. obóz cygański. Zamknięto tam ponad 5 tysięcy Cyganów: Romów i Sinti z Burgenlandu z pogranicza austriacko-węgierskiego. Przywieziono ich do Łodzi w bydlęcych wagonach w dniach 5-9 listopada 1941 r. Wśród 5007 osób było 2689 dzieci.
Mieszkali w strasznych warunkach sanitarnych – na terenie obozu nie było latryn, łaźni, wody. Wkrótce wybuchła epidemia tyfusu, która zdziesiątkowała ludność. W ciągu siedmiu tygodni zmarło 719 Romów, którzy byli grzebani na terenie cmentarza żydowskiego w zbiorowych mogiłach. Po kilku tygodniach koszmaru, 5 stycznia 1942 roku, Niemcy rozpoczęli wywózkę Romów do obozu w Chełmnie nad Nerem, gdzie do 12 stycznia wszystkich zamordowano. Ponoć byli wśród nich przedstawiciele romskiej elity.
Do dziś stoją kamienice, w których Romowie mieszkali, a także stara kuźnia, gdzie mieściła się kostnica. 10 stycznia 2004 roku odsłonięto tam pamiątkową tablicę, przed którą odbywają się rocznicowe uroczystości. Wewnątrz małego budynku organizowane są wystawy upamiętniające tragedię Romów, a jedna z nich nosiła tytuł „I skrzypce przestały grać”...
