Wacław Dobrowolski był dwudziestoleciu międzywojennym był w Łodzi wziętym portrecistą, namalował wizerunki Heleny Geyer, Stefana Jaracza czy Marszałka Piłsudskiego.
W przyszłym roku, z okazji 130. rocznicy urodzin portrecisty będziemy mieli okazję poznać nieco lepiej twórczość, tego artysty. Dzięki współpracy z synem malarza – Wacławem Bogdanem Dobrowolskim, na wystawie „Wacław Dobrowolski – Zapomniany Portrecista Łodzian” zaprezentowanych zostanie kilkadziesiąt obrazów malarskich i rysunków oraz pamiątki związane z pobytem artysty w Łodzi w latach 1927-1940.
Wacław Dobrowolski znany był w Łodzi nie tylko ze swoich zdolności werystycznych ale i umiejętności uchwycenia duszy modeli. W roku 1931 namalował również niespełna siedmioletnią wówczas dziewczynkę, Zosię, która... do dziś mieszka w Łodzi.
Pani Zofia Kaczkowska – Waliszewska, uwielbia antyki i dzieła sztuki. Jednak największym uczuciem darzy obraz, który ukazuje ją sprzed lat - jak sama mówi: „To jedna z niewielu pamiątek, która przetrwała wojnę, ten portret, sukienka, w której pozowałam, fortepian i… żyrandol. Patrząc na obraz samej siebie sprzed 81 lat przenoszę się w tamte szczęśliwe, niewinne czasy dzieciństwa, zanim wybuchła wojna i wszystko się zmieniło.”
Na pytanie jak wspomina współpracę z Wacławem Dobrowolskim zapewnia, że był bardzo uroczym i życzliwym człowiekiem, który jednak bezskutecznie próbował nakłonić ją do uśmiechu.
Wacław Dobrowolski urodził się w 1890 roku w Janówce na Ukrainie. Ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Kijowie, uczęszczał do Carskiej Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu. Wybuch wojny przerwał studia utalentowanego adepta sztuk malarskich, które ukończył już w radzieckiej Rosji.
Podjął decyzję o wyjeździe do Polski, w drodze do której zwiedził Francję i Włochy. Jeden z widoków jego autorstwa, „Pejzaż morski” powstały podczas tych wojaży, można podziwiać w Muzeum Miasta Łodzi.
W 1927 roku malarz osiedlił się w Łodzi. Swoje prace wystawiał w Miejskiej Galerii Sztuki, w 1929 roku otworzył prywatną Szkołę Rysunku i Malarstwa, Rzeźby i Przemysłu, znaną później jako Szkołę Sztuk Pięknych i Przemysłu Artystycznego im. Cypriana Kamila Norwida.
Malarz pisywał na łamach „Kurjera Łódzkiego”, był wydawcą i redaktorem czasopisma „Polska Druga”. Podziwiał Stanisława Szukalskiego, często propagując jego twórczości ideę Szczepu Rogate Serce, przeciwstawiał się natomiast coraz modniejszej awangardzie, a Władysława Strzemińskiego traktował jak wroga.
W roku 1932 powołał Grupę Artystów Plastyków „Ryngraf”.
Wacław Dobrowolski był wziętym portrecistą, namalował wizerunki Heleny Geyer, Stefana Jaracza czy Marszałka Piłsudskiego.
Oprócz znanych i wpływowych spod jego pędzla wychodziły również obrazy ukazujące przedstawicieli proletariatu. W 1938 roku namalował portret dziewczynki, młodej osóbki o poważnym wejrzeniu brązowych oczu, ubranej w różowa sukienkę.
W roku 1940 wraz z małżonką, Dobrowolski został przesiedlony przez Hitlerowców do Limanowej, skąd przeniósł się do Radomia, gdzie kontynuował działalność pedagogiczną, a jednym z jego uczniów został Andrzej Wajda.
Wacław Dobrowolski mieszkał w Radomiu aż do śmierci w 1969 roku, gdzie do dziś znajduje się większość prac artysty, a jedna z ulic nosi jego imię.
