Urodził się 2 sierpnia 1948 roku w Krakowie. W rodzinnym mieście ukończył Szkołę Podstawową nr 31, a później rozpoczął naukę w Technikum Mechanicznym. Maturę zdał już jednak w łódzkim Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych. Przeprowadzka była oczywiście związana z karierą sportową. Kopczyński przejawiał talent w wielu dyscyplinach. Z piłkarską drużyną Cracovii w roku 1962 zdobył tytuł wicemistrza Polski juniorów. Znakomicie czuł się również na tenisowym korcie, jednak ostatecznie postawił na hokej i bardzo szybko stał się czołowym prawym obrońcą w kraju. Pierwsze kroki na lodzie stawiał pod okiem ojca Włodzimierza Kopczyńskiego, a karierę rozpoczął w Cracovii. Później przeniósł się do Łódzkiego Klubu Sportowego, z którym w roku 1971 zdobył brązowy medal mistrzostw Polski. Rok później jako zawodnik ŁKS wyjechał na IO do Sapporo, gdzie biało-czerwoni zajęli szóste miejsce. Wcześniej dwa razy wystąpił w mistrzostwach świata grupy B (Lublana 1969, Berno 1971), a później trzy razy grał w MŚ grupy A (Moskwa 1973, Helsinki 1974 Monachium i Düsseldorf 1975). Na najważniejszych imprezach hokejowych rozegrał 48 spotkań i strzelił trzy gole. Łącznie w reprezentacji Polski rozegrał 87 meczów, w których zdobył sześć bramek. W roku 1980 wyjechał do Belgii, gdzie reprezentował barwy Olimpii Antwerpia i - jako grający trener - Heist op den Berg. Do Polski wrócił mając na koncie pięć tytułów mistrza Belgii. Karierę zakończył w ŁKS, w którym po raz ostatni wystąpił w roku 1985. Do tego czasu w polskiej ekstraklasie rozegrał 413 meczów i zdobył 137 goli.
Oprócz sportowego miał również talent muzyczny, dzięki któremu sam nauczył się grać na gitarze. Po zakończeniu kariery był m.in. menedżerem salonu jubilerskiego W. Kruk Łodzi. Angażował się również w prace Regionalnej Rady Olimpijskiej. W listopadzie 2018 otrzymał Odznakę „Za Zasługi dla Miasta Łodzi”. Zmarł 8 lutego 2021 roku.
