Siedemdziesięciodziewięcioletni mieszkaniec Sikawy, pan Jan Wasilewski mówi, że żuraw do czerpania wody ze studni zbudował wraz z sąsiadami jego tata - Dominik Wasilewski. Pan Jan wspomina: - Gdy miałem 12 lat, przyjeżdżałem do studni wozem konnym z drewnianą beczką i nabierałem do niej wodę. Zawsze tu stała kolejka. To była jedyna studnia w okolicy z bardzo dobrą wodę. Wszyscy z niej korzystali, zarówno mieszkańcy Sikawy, jak i Nowosolnej. Starczało wody dla wszystkich chętnych, choć studnia była płytka, zaledwie na 3 dreny.
Podobno na jej dnie są jeszcze zachowane drewniane elementy konstrukcji. Studnia zasilana była wodą ze źródła. - Odkryły tę wodę pasące się w okolicy świnie. Wygrzebały z ziemi źródło. Potem powstała studnia i żuraw” - dodaje pan Jan.
Odnowieniem studni zainteresowana jest mieszkanka Sikawy, pani Barbara Wasilewska. - Mam odpowiednie materiały, mój ojciec i dziadek byli stolarzami. Chcę wyremontować zabytkowy żuraw postawiony przez mojego dziadka Dominika - mówi. Pani Barbara podkreśla, że żuraw to cenna dla niej rodzinna pamiątka.
Projekt uratowania żurawia i studni zgłoszono do Łódzkiego Budżetu Obywatelskiego, ale wniosek nie został przyjęty z powodu sporu sądowego o grunt, na którym znajduje się to zabytkowe urządzenie. Okoliczni mieszkańcy dla ochrony przed zniszczeniem umieścili na żurawiu znak informujący o tym, że to chroniony prawem zabytek. Służby konserwatorskie utrzymują, że istniejąca konstrukcja jest warta zachowania i odrestaurowania: żuraw można uratować i tak wyeksponować, by podkreślić jego wartość historyczną i estetyczną.
