Urodził się 3 kwietnia 1871 r. w Piotrkowie Trybunalskim. W wieku 20 lat wstąpił do seminarium duchownego w Warszawie, a 6 stycznia 1895 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Najpierw pełnił posługę w Skierniewicach, skąd jako wikariusz skierowany został jesienią 1895 r. do parafii Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi. W czasie I wojny światowej został wiceprezesem Komitetu Niesienia Pomocy Biednym, był pełnomocnikiem Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa na miasto Łódź i wiceprzewodniczącym na województwo łódzkie w 1920 r. Od czasu powołania diecezji łódzkiej 10 grudnia 1920 r. pełnił funkcję wikariusza generalnego. 29 czerwca 1921 r. w kościele pw. św. Stanisława Kostki, podniesionym do rangi katedry, miała miejsce konsekracja przez kardynała i metropolitę warszawskiego Aleksandra Kakowskiego pierwszego biskupa łódzkiego – ks. Wincentego Tymienieckiego.
To ważna postać w dziejach miasta. Pierwszy biskup zorganizował kurię, seminarium duchowne i sąd kościelny oraz kapitułę katedralną, a przede wszystkim rozwinął szeroką działalność charytatywną i oświatową w środowisku łódzkich robotników. Zmarł 10 sierpnia 1934 r. i został pochowany w krypcie bazyliki archikatedralnej św. Stanisława Kostki w Łodzi. Jego imieniem nazwano w 1935 r. dawną ul. Emilii, którą w czasach PRL przemianowano na ul. 8 Marca, a imię biskupa Tymienieckiego przywrócono w 1990 r.
