- 90 lat to kawał historii. Taka rocznica skłania do refleksji i zaangażowania – mówiła Barbara Cierpikowska, zastępca przewodniczącego Rady Osiedla podczas jubileuszowych uroczystości zorganizowanych pod tablicami upamiętniającą historię osiedla. – To również wyzwanie dla obecnych mieszkańców osiedla, by przywrócić jego dawny urok.
- Spotykamy się na pięknym osiedlu, które jest naszym wspólnym dziedzictwem. Wszyscy, nie zależnie od tego, czy tu mieszkamy, czy nie jesteśmy dumni, że ono istnieje. Pamiętamy o jego wybitnych mieszkańcach. O jego historii – początkowym entuzjazmie, tragedii z okresu okupacji, i siermiężne lata powojenne. Ale doczekaliśmy czasów, gdy w Łodzi wiele się dzieje. Jesteśmy otwarci na współpracę ze wspólnotami mieszkaniowymi, a gdy będziemy działać razem wiele osiągniemy – mówił wiceprezydent Krzysztof Piątkowski.
W jubileuszowych uroczystościach udział wzięli mieszkańcy, także ci pamiętający czasy przedwojenne i sympatycy osiedla m.in. senator Ryszard Bonisławski, a także uczniowie okolicznych szkół: SP 40 oraz XVIII LO. Wycieczkę po osiedlu poprowadziła przewodniczka po Łodzi – p. Alina Jabłońska.
W Izbie Pamięci mieszczącej się przy ul. Perla 2 zorganizowano pokaz archiwalnych zdjęć i pamiątek dotyczących przeszłości zabytkowego osiedla. Organizatorzy jubileuszu - Rada Osiedla im. Józefa Montwiłła-Mireckiego oraz Stowarzyszenie Mieszkańców Osiedla im. Józefa Montwiłła-Mireckiego „Polesie” – zapowiadają też prelekcje i odczyty.
Historii osiedla poświęcona jest również wystawa „Osiedle Montwiłła-Mireckiego – początki”, którą do 28 września br. można oglądać w Archiwum Państwowym. W jubileuszowym roku wydana zostanie również książka autorstwa Doroty Fornalskiej pt. "Osiedle Montwiłła-Mireckiego".
Osiedle zostało wybudowane w latach 1928–1931 przez łódzki magistrat na peryferiach miasta, z dala od zanieczyszczonego centrum. Zostało zaprojektowano w stylu modernistycznym, zgodnie z powstałymi na początku XX wieku koncepcjami miasta ogrodu. Mieszkania posiadały wysoki, jak na ówczesne realia standard – elektryczność, bieżącą wodę i kanalizację. W zamyśle osiedle miało stanowić obszar zamieszkiwania łódzkich robotników, jednak ostatecznie na terenie osiedla zamieszkiwała głównie inteligencja – lekarze, urzędnicy, policjanci i artyści (wśród tych ostatnich m.in. Katarzyna Kobro i Władysław Strzemiński). W czasie okupacji hitlerowskiej mieszkańców osiedla wysiedlono. Najpierw 11 grudnia 1939 roku, następnie w noc sylwestrową oraz w nocy z 14 na 15 stycznia 1940 r., kiedy to na mrozie wyrzucono z domów kilka tysięcy osób.
