Wiceprezydent Łodzi Krzysztof Piątkowski zasugerował zakup dzieła, które wzbogaciłoby kolekcję Muzeum Miasta Łodzi. Wybór padł na "Portret mężczyzny" z końca XIX w. roku pędzla Maurycego Trębacza zakupiony za kwotę 10 tys zł.
Kolekcja malarstwa Muzeum Miasta Łodzi liczy 636 jednostek inwentarzowych, w tym dar Dawida Malka i Fundacji Signum, na który składają się liczne dzieła artystów pochodzenia żydowskiego. Wśród tych prac znajdują się obrazy pochodzące zarówno z XVIII stulecia, jak i XX wieku. Dominują w tej grupie jednak dzieła artystów łódzkich czynnych od końca XIX, aż do trzeciej ćwierci XX stulecia.
- Ofiarowany obraz w wymiarach 80x60 cm pochodzi z 1893 roku i został namalowany w Monachium w technice olejnej na podobraziu płóciennym. Poddany konserwacji, wejdzie w skład kolekcji portretów znajdujących się w zbiorach Muzeum. Będzie siódmym z dzieł (i czwartym z portretów) autorstwa Maurycego Trębacza, które posiada instytucja Obraz uzupełni przy tym nie tylko kolekcję prac tego twórcy, ale zbiory dawnego malarstwa w Muzeum Miasta w ogóle - mówi Krzysztof Piątkowski i dodaje: - Ubolewam, że stan zdrowia i niesprzyjająca aura nie pozwoliły fundatorce być tu z nami dzisiaj, jednak podziękowania od miasta przekazała pani Zofii osobiście dyrektor Wydziału Kultury, pani Dagmara Śmigielska. A ja mam nadzieję, że już wkrótce pani Zofia będzie w stanie odwiedzić placówkę i zobaczyć jak jej cenny dar prezentuje się we wnętrzach Pałacu Poznańskiego.
- Dzieło Trębacza znajdzie się w stałej ekspozycji Muzeum w "Pokoju fabrykanta", który ma być częścią planowanej, stałej wystawy: Biuro Buchholza - filmowy kantor "Ziemi Obiecanej" - informuje Barbara Kurowska, dyrektor Muzeum i zapewnia, że informacja o fundatorce znajdzie się na tabliczce przy obrazie.
Maurycy Trębacz, artysta, który wybrał Łódź
Maurycy Trębacz urodził się w 1861 roku w Warszawie, ale związał się z Łodzią na 40 lat swojego życia. W 1940 roku jako niemal osiemdziesięcioletni staruszek trafił do łódzkiego getta, gdzie zmarł z głodu w 1941 roku
W okresie przełomu XIX i XX wieku był jednym z najpopularniejszych malarzy żydowskich. Kształcił się u Wojciecha Gersona i Antoniego Kamińskiego w warszawskiej Klasie Rysunkowej, oraz Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Następnie, od 1883 studiował w Akademii w Monachium pod kierunkiem Aleksandra Wagnera i Otto Seitza, a w l. 1889-1890 w paryskiej Académie Colarossi. Swoje obrazy wystawiał od roku 1884, odnosząc sukcesy na wystawach w kraju i za granicą - w Monachium, Paryżu (1889 - brązowy medal), w Chicago (1894 - złoty medal). W 1909 przeniósł się na stałe do Łodzi, gdzie aż do roku 1939 prowadził własną szkołę malarską, w której rozpoczynali edukację artystyczną przyszli uczniowie Władysława Strzemińskiego. Malował sceny rodzajowe, obrazy o tematyce żydowskiej, pejzaże i liczne portrety.
Artysta należał do pierwszego pokolenia malarzy żydowskich w Polsce. Byli to twórcy, którzy przełamali obowiązujący Żydów kanoniczny zakaz przedstawiania postaci ludzkiej.
Bardzo aktywny w środowisku łódzkich twórców lubił spotykać się w pracowni swego przyjaciela Samuela Hirszenberga, którego unikatową na skalę światową kolekcję malarstwa posiada Muzeum Miasta Łodzi.
