Podczas rządów pruskich zgromadził w Łodzi niemały majątek. Po zmianie sytuacji na froncie i klęsce Prus Aufschlag oddał się do dyspozycji nowego włodarza miasta – Tomasza Jeżewicza, który mianował go dowódcą oddziału gwardii narodowej, co wywołało konflikt w mieście. Były bürgermeister, nie mając oparcia u nowego burmistrza, Szymona Szczawińskiego, wyjechał w nieznanym kierunku.
Od 19 lutego 1819 r. do sierpnia 1826 r., w ważnym dla Łodzi okresie przemian, na fotelu burmistrza zasiadał Antoni Czarkowski, były oficer 4. Pułku Strzelców Konnych. W 1826 r. pod naciskiem bogatszych, niemieckich sfer Łodzi odwołano go z urzędu, mianując na to stanowisko Karola Tangermanna, który kierował miastem przez kilkanaście lat w dynamicznym okresie transformacji gospodarczej. W 1841 r. Łódź otrzymała prawa miasta gubernialnego, a dawny burmistrz przyjął tytuł prezydenta. Do jego kompetencji należały sprawy administracyjne i policyjne, a w finansach miał doradców w osobach pięciu honorowych radnych magistratu. Pierwszym prezydentem Łodzi został właśnie ostatni burmistrz, Karol Tangermann, i pełnił tę funkcję do chwili swojej śmierci, czyli do 12 sierpnia 1844 r.
