Studiował w Wyższej Szkole Nauk Ekonomicznych w Berlinie, a następnie w Austrii, we Francji, w Anglii i we Włoszech. W 1899 r. powrócił do Łodzi i został mianowany przez swojego ojca prezesem zarządu Towarzystwa Akcyjnego Wyrobów Bawełnianych. Działał w kilkunastu towarzystwach, organizacjach społecznych, politycznych, gospodarczych i przemysłowych. Był radnym miejskim, współwłaścicielem koncernu prasowego, a także mecenasem sztuki – wspierał finansowo Teatr Miejski, działał w Polskim Towarzystwie Teatralnym oraz Łódzkim Towarzystwie Muzycznym, zamawiał obrazy u łódzkiego artysty Samuela Hirszenberga.
Po I wojnie światowej zasiadał w zarządzie firmy Poznańskich, która w okresie międzywojennym popadła w finansowe tarapaty i finalnie została przejęta przez Banca Commerciale Italiana. W 1931 r. Maurycy nie zasiadał w żadnym zarządzie i coraz mniej angażował się w sprawy firmy. Był właścicielem pięknego pałacu, zbudowanego w końcu XIX w. według projektu Adolfa Zeligsona przy ul. Więckowskiego, gdzie dziś znajduje się siedziba łódzkiego Muzeum Sztuki. W 1933 r. Maurycy Poznański został polskim przedstawicielem w Międzynarodowej Izbie Handlowej w Paryżu, gdzie zamieszkał na stałe. Zmarł 2 maja 1937 r. podczas pobytu w kasynie w Nicei i tam został pochowany. Dwa lata później jego zwłoki przewieziono do rodzinnej Łodzi.
