W czasach stalinowskich należał do grupy najbardziej wpływowych osób. Pełnił funkcję prezydenta Łodzi (1945–1947), potem szefa kancelarii prezydenta Bolesława Bieruta, ministra gospodarki komunalnej (w latach 1950–1952) oraz szefa Urzędu Rady Ministrów (w latach 1952–1956). Był sekretarzem i posłem Krajowej Rady Narodowej, ponadto pełnił mandat na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I kadencji. Od 1948 r. członek KC PZPR, odsuwany stopniowo od władzy po 1956 roku.
Ucieczka do Albanii i Chin
W 1965 r. powołał konspiracyjną Komunistyczną Partię Polski i stał się zwolennikiem poglądów Mao Zedonga. W 1966 r. wyjechał nielegalnie z Polski do Albanii, posługując się paszportem na nazwisko Servet Mehmetka. Za pośrednictwem Radia Tirana nadawano wówczas audycje w języku polskim, propagujące koncepcje socjalizmu chińskiego.
Po śmierci Mao, Mijal opuścił Albanię i osiadł w Chinach, jednak nie mógł się pogodzić z późniejszymi reformami Xiaopinga i w 1983 r. powrócił potajemnie do Polski. Próbował bezskutecznie reaktywować KPP i ostro krytykował PZPR oraz „Solidarność” za próby obalenia socjalizmu w Polsce. Uwikłany w wielką i małą politykę przeżył 100 lat, a zmarł 28 stycznia 2010 r. i został pochowany w Warszawie.
