Prawie puste tereny nad rzeczką Merą, na wzgórzu dworek zbudowany w 1937 roku na wzór spalonego dworu Piłsudskich, ale zaraz obok rozpadające się zabudowania pokołchozowe. Na parkingu zwracają uwagę dwie tablice z wizerunkami braci Piłsudskich: Józefa i Bronisława. Napisy w języku litewskim, więc raczej niedostępne dla przeciętnego turysty z Polski. Idziemy utwardzoną drogą w stronę widocznego dębu ogrodzonego biało-czerwona balustradą. To główny, bo jedyny punkt, określający położenie dworu Piłsudskich. Drzewo w 1937 roku podsadził osobiście prezydent Ignacy Mościcki, towarzysz bojów Józefa Piłsudskiego w Polskiej Partii Socjalistycznej.
Harcerze przed dębem ustawiają się w dwuszeregu, rękawy od bluz regulaminowo podwinięte mimo lekkiego mrozu. Zaczynają śpiewać hymn narodowy, pozostali przyłączają się spontanicznie. Zwrotka za zwrotką. Pamiętają słowa!
Następnie składanie kwiatów, zniczy, także od łodzian dla pierwszego honorowego obywatela miasta. Miejsce jest urokliwe - takie polskie i litewskie jednocześnie. Po czasach Piłsudskiego pozostała jeszcze oficyna, w której rodzina zamieszkała na pewien czas po pożarze. Na budynku widać wyraźnie oddziaływanie czasu. Zabite deskami okna i jakieś napisy na ścianach tworzą przygnębiające wrażenie. Budynek pochodzi z XIX wieku i pewnie według prawa litewskiego jest zabytkiem. Mieszka tam jedna starsza kobieta, która nie chce się wyprowadzić. Mówi, że tu się urodziła i tu chce umrzeć. Miejsce po starym dworze i tereny nadrzeczne są już własnością Związku Polaków na Liwie. Dąb jest więc bezpieczny, ale większości terenów Zułowa jest do sprzedania. Za ile? Można sprawdzić.
Piłsudski po wyjeździe z Zułowa do Wilna swoje rodzinne gniazdo odwiedził tylko dwa razy. Pierwszy raz przybył tam jeszcze w 1919 roku, kiedy tylko dowiedział się, że jego żołnierze zajęli Zułów. Zachowała się relacja starego sługi rodziców Piłsudskiego ze spotkania. - Rozpytywał się pan Marszałek, kto ze znajomych jeszcze żyje, a kto umarł. Gdy zapytałem pana Marszałka "Czy Panoczek wróci nazad" - odrzekł: "Nic tutaj nie ma ciekawego, ale w rodzinnej stronie to i wiatr pachnie".
