Za datę erygowania tutejszej parafii ks. S. Muznerowski przyjmuje lata 1364–1383, kiedy biskupem włocławskim był Zbilut, który nadał Łódź w dożywocie kanonikowi Piotrowi Śliwce, a ten przebywając tutaj jako duchowny nie mógł obejść się bez kościoła. Wpisy z 1387 roku nic nie mówią jeszcze jednak o powinnościach na rzecz miejscowej parafii, dysponującej być może małym, drewnianym kościółkiem.
W latach 1409–1413 natomiast stale przebywał w Łodzi inny jej dożywotni zarządca, kanonik włocławski Pietrasz, czyli Piotr, piszący się de Lodza, mimo że miał dobra rodowe w Strykowie i w okolicy. Jest znany w dokumentach z kilku zawartych transakcji oraz sporów z właścicielami sąsiednich wsi. Prowadzenie tych spraw wymagało pobytu na miejscu, co znalazło odbicie w używaniu nazwy miejscowości jako określnika przy imieniu, a zatem powinien już wtedy istnieć tutaj kościół, potwierdzony zresztą w dokumencie z 1414 roku, wymieniającym opłaty i daniny na rzecz miejscowego plebana. Parafia łódzka powstała zatem pomiędzy schyłkiem lat 80. XIV w. a 1414 rokiem, najpewniej wkrótce po 1402 roku, kiedy to dobra łódzkie przeszły pod zarząd kapituły we Włocławku.
