Kartka z kalendarza. „Goniec Łódzki” - jakie były początki prasy w Łodzi?

3 stycznia 1898 r. ukazał się pierwszy numer gazety codziennej „Goniec Łódzki”. Jako wydawca figurował Henryk Łubieński, ale pracowali tam red. Roman Wierzchleyski i red. Antoni Mieszkowski. Gazetę drukowano w tłoczni S. Dębskiego przy ul. Mikołajewskiej 25, gdzie mieściła się także redakcja, która potem działała pod innymi adresami: Średnia 23 (Pomorska) oraz przy ul. Piotrkowskiej 69 i 117. Pismo miało 4 strony w dużym formacie i posiadało m.in. rubryki: „Z bliska i z daleka”, „Kronika łódzka”, „Z sąsiedztwa”, „Teatr i sztuka”, „Goniec handlowy”, „Z sądu”, „Kronika sportowa”, „Z pism i książek”. Na pierwszej stronie zwykle drukowano większy artykuł lub felieton oraz odcinek powieści, a przy końcu trzeciej strony podawano krótkie informacje jako „Telegramy”, ostatnią zaś stronę zajmowały ogłoszenia. Przez pewien czas współpracownikiem „Gońca” był pisarz Zygmunt Bartkiewicz, który pisywał felietony. W 1905 r. naczelnym redaktorem był Stanisław Książek. „Goniec Łódzki” osiągnął nakład wyższy od „Rozwoju” – do 1600 egz., lecz w stosunku do liczby mieszkańców Łodzi było to niewiele. Ceny gazet dla masowego czytelnika były zbyt wysokie. Abonament „Dziennika Łódzkiego” pod koniec XIX w. wynosił 6 rubli, a „Lodzer Zeitung” – 8 rubli rocznie. W tym czasie robotnicy zarabiali 3-4 ruble tygodniowo. W 1906 r. „Goniec Łódzki” został zawieszony, a na jego miejsce pojawił się „Kurier Łódzki”, którego redakcja znajdowała się przy ulicy Zachodniej 37.