Nadawanie programu rozpoczęto o godzinie 16:00 przemówieniem przewodniczącego łódzkiej Rady Narodowej Edwarda Kaźmierczaka. Zaraz po nim wyemitowano nakręcony 10 lat wcześniej film o uruchomieniu Radia Łódź, odcinek Polskiej Kroniki Filmowej oraz nowy i niewyświetlany jeszcze w kinach, polski film fabularny „Tajemnica dzikiego szybu” wg powieści Edmonda Niziurskiego „Księga urwisów”, a także kilka filmów animowanych i oświatowych. Oglądali je łodzianie na pierwszych telewizorach ustawionych w witrynach sklepowych na ulicy Piotrkowskiej, a także w kilku większych zakładach pracy. Łódzki Ośrodek Telewizyjny był pierwszym ośrodkiem regionalnym TVP oraz drugim po Warszawie ośrodkiem nadawczym w Polsce.
W początkowym okresie działał jako jedna z redakcji Polskiego Radia. Wówczas siedziba ośrodka mieściła się w wynajętych pomieszczeniach na XIII i XIV piętrze wieżowca Centrali Tekstylnej przy ul. Sienkiewicza 3/5, gdzie stworzone zostało pierwsze dwukamerowe studio o pow. 40 m kw. W 1957 roku Telewizja Łódź po raz pierwszy nadała za pomocą wozu transmisyjnego koncert symfoniczny z Filharmonii Łódzkiej. Rok później redakcja przeniosła się do obecnej siedziby w przylegającym budynku przy ul. Narutowicza 13. W podziemiach na tyłach obiektu stworzone zostały dwa studia telewizyjne, z których większe, o powierzchni 220 m kw. było w tamtym okresie największym w Polsce i jednym z najnowocześniejszych w Europie. Początkowo łódzki program telewizyjny emitowany był jedynie trzy razy w tygodniu, w godzinach 19:00-21:00 i docierał do ok. 300 widzów głównie w śródmieściu. Niemal od początku wizytówką ŁOT stały się spektakle, realizowane na potrzeby własne, jak i dla Teatru Telewizji na antenę ogólnopolską.
