To bardzo barwna i ceniona postać w życiu miasta, piewca Łodzi i ułanów. W latach 30. XX w. był w szkole kawalerii w Grudziądzu, a potem służył w 2 pułku strzelców konnych w Hrubieszowie. Brał udział w kampanii wrześniowej, internowany w 1940 r. przebywał w obozie na Litwie, skąd uciekł i rozpoczął współpracę z Kedywem Okręgu Wileńskiego AK, a od 1943 r. był jej dowódcą. W 1944 r. został aresztowany przez NKWD i skazany na zsyłkę. 12 lat spędził w łagrze w Workucie i gdy powrócił do Polski w 1956 r., na łamach „Nowej Kultury” ukazał się artykuł „Cztery listy z Workuty”, który był pierwszą publikację na ten temat w Polsce.
Podjął pracę w Polskim Radiu i Telewizji, był współpracownikiem „Dziennika Łódzkiego” oraz kilku innych gazet. Nie zapomniał także kawaleryjskich korzeniach i propagował te tradycje w książkach: „Legenda jazdy polskiej” (z rys. Szymona Kobylińskiego), „Gdzie są konie z tamtych lat”, czy „Szabla zardzewiała...”.
Jerzy Urbankiewicz jest także autorem znanych publikacji na temat Łodzi: „Sukiennice nad Łódką”, „Za płotem Paradyżu”, „Parchy. Szwaby. Goje”, czy „Pustka na piedestałach”. Był laureatem m.in. Nagrody Miasta Łodzi (1995) i Medalu Europy (2000). Został odznaczony także Orderem Wojennym Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Zmarł w Łodzi 11 VIII 2004 r. i został pochowany na zarzewskim cmentarzu św. Anny.
