Załoga wojskowa z Łodzi wymaszerowała 27 stycznia do Łęczycy, a w mieście trwały przygotowania do wyruszenia w pole. Organizacja łódzka zgromadziła wówczas ok. 3 tys. ochotników, w tym ok. 750 chłopów z okolicznych wsi. Na dowódcę początkowo wyznaczono oficera 4 pułku piechoty Józefa Fijałkowskiego, ale wkrótce funkcję tę objął ksiądz Józef Czajkowski. Wieczorem 31 stycznia powstańcy z Łodzi i okolicznych miasteczek zebrali się w lesie radogoskim. Tutaj sformowano dwie kompanie: strzelecką i kosynierską. Ks. Czajkowski odczytał Manifest Rządu Narodowego i dekrety o uwłaszczeniu chłopów, a następnie odebrał przysięgę i wręczył oddziałowi sztandar.
Około północy powstańcy wymaszerowali ze śpiewem „Jeszcze Polska nie zginęła” w kierunku Łodzi. Tej nocy miasto nie spało. Mieszkańcy wyszli na ulice, entuzjastycznie witając wkraczające grupy powstańcze. Przed kościołem parafialnym zebrały się setki ludzi. Powstańcy zdjęli z ratusza carskiego orła, a na drzwiach umieścili tekst manifestu. Stamtąd przeszli ul. Piotrkowską do siedziby niemieckiego towarzystwa strzeleckiego, gdzie zarekwirowali 72 strzelby, w Wólce zakupili żywność, po czym zarekwirowali z banku 18 tys. rubli. l lutego około godz. czwartej nad ranem opuścili Łódź, kierując się do lasów w sieradzkiem, by dołączyć do innych oddziałów. Najważniejszy epizod bitewny powstania w naszym regionie rozegrał się 24 lutego 1863 r. w czasie bitwy pod Dobrą.
