25 listopada 1890 roku urodził się w Płocku Włodzimierz Pfeiffer – księgarz, esperantysta, fotograf, krajoznawca, bibliofil, miłośnik Łodzi. W 1904 r., po ukończeniu szkoły powszechnej w Płocku, przeniósł się na stałe do Łodzi i rozpoczął pracę jako praktykant księgarski w księgarni Ludwika Fiszera przy ul. Piotrkowskiej 47, gdzie przepracował 35 lat. Znał dobrze języki: niemiecki, francuski i rosyjski, a także esperanto. Do ruchu esperanckiego przystąpił w 1908 r. i zaliczany był do czołowych esperantystów w kraju oraz delegatem związku esperantystów w Genewie. Od sierpnia 1914 r. prowadził kronikę Łodzi i ruchu organizacji, spisaną w języku esperanto (8 tomów).
Ale jego osobistą pasją była Łódź. Odbywał rodzinne, niedzielne spacery po mieście, których owocem były niezapomniane dokumentalne fotografie. W latach 1926-39 wykonał ponad 900 negatywów obiektów i wydarzeń, szczególnie fotografując Stare Miasto oraz jego mieszkańców. Fascynowało go nasze miasto i ludzie. W 1933 r. zbiór artykułów, książek i fotografii przekazał miastu. Część kolekcji zdjęć zwana „Kliszami Pfeiffera” znajduje się w posiadaniu Muzeum Miasta Łodzi.
Po wybuchu wojny władze okupacyjne usunęły go z pracy w księgarni. Chciano zmusić go do przyjęcia volkslisty, ale się na to nie zgodził. Zamieszkał w Szczawinie koło Zgierza, w leśniczówce państwa Wiśniewskich. Przyjechał jeszcze do Łodzi, gdzie w szpitalu wykonał badania, ale choroba nowotworowa okazała się nieuleczalna. Zmarł 25 czerwca 1941 roku i został pochowany na wiejskim cmentarzu w Szczawinie.
