8 marca 1948 r. wydano rozporządzenie o utworzeniu Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi. Uczelnię uruchomiono w lipcu, a inauguracja roku akademickiego dla szkół artystycznych odbyła się 19 listopada 1948 r. w Łodzi. Geneza słynnej łódzkiej Filmówki jest dosyć zawiła. Pierwszą szkołą filmową na poziomie akademickim był Kurs Przygotowania Filmowego, który zainaugurowano już 1 XI 1945 r. w Krakowie w ramach Przedsiębiorstwa Państwowego „Film Polski”, a dokładniej jego Instytutu Filmowego. W 1946 r. kurs ten został zlikwidowany i przeniesiony do Łodzi, przekształcając się w Wydział Filmowy Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi (1946–1948) pod kierownictwem wspomnianego Mariana Wimmera, gdzie kształcono operatorów i scenografów filmowych. Po likwidacji wydziału w PWSSP studenci zostali przeniesieni do powstałej w 1948 r. Wyższej Szkoły Filmowej.
Pod obecną nazwą Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera działa od 1958 r., a powstała w wyniku połączenia dwóch łódzkich uczelni – Wyższej Szkoły Filmowej (od 1950 r. PWSF) i Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej (powstałej w 1949 r. pod kierunkiem Leona Schillera, ale przeniesionej potem do Warszawy). Obie szkoły były tworami pionierskimi, gdyż przed wojną nie było w Polsce kształcenia aktorów i reżyserów na poziomie akademickim.
