Łódź rewitalizuje przy ul. Tuwima

- W lutym wystartowały prace budowlane przy fabryce. Zdemontowaliśmy stary dach i wykonawca wykonał nadbudowę. Równolegle prowadzone były prace przy elewacji. Skuliśmy tynk i odsłoniliśmy ceglaną elewację. Czerwona cegła już jest na budynku, choć jeszcze za rusztowaniami. Budynek po remoncie przyjmie nową funkcję administracyjno-biurową z usługami na parterze. Będzie tu przede wszystkim siedziba Fabryki Aktywności Miejskiej, czyli dawne Biuro Partycypacji Społecznej UMŁ. W budynku będą się znajdować się dwie sale konferencyjne, lokal użytkowy, dwanaście sal biurowych, sześć pomieszczeń administracyjnych, przestrzeń do działań artystycznych oraz pomieszczenie dla matki z dzieckiem – mówi Agnieszka Kowalewska-Wójcik, dyrektor Zarządu Inwestycji Miejskich.

- W zabytkowej fabryce trwają intensywne prace budowlane. Na elewacji od strony ulicy Tuwima widoczna jest już zabytkowa, czerwona cegła. Od podwórza widać przeszkloną ścianę. Przed nami wymiana instalacji w całym budynku oraz zagospodarowanie terenu zewnętrznego – dodaje Andrzej Sokół, kierownik budowy, firma MOSAICON.

- W zabytkowej fabryce powstanie Fabryka Aktywności Miejskiej, czyli miejsce, do którego każdy mieszkaniec naszego miasta będzie mógł przyjść i będzie mógł zgłosić pomysł. Będzie to miejsce dialogu, pełne dobrej, twórczej energii. Będzie to również miejsce, w którym organizacje pozarządowe znajdą wsparcie i pomoc – wyjaśnia Olga Zuchora, Fabryka Aktywności Miejskiej, UMŁ.

Budynek przy ulicy Tuwim 10 będzie w pełni dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Zmianie ulegnie również otocznie budynku, wokół którego pojawi się zielony ogólnodostępny skwer dla mieszkańców śródmieścia. Ulica Tuwima wzbogaci się o kolejną zieloną przestrzeń, przy której znajdą się stojaki na rowery, ławki oraz kosze na śmieci.

Wartość projektu to blisko 13,5 mln złotych. Koniec inwestycji planujemy jesienią przyszłego roku.

Fabryka maszyn i przyborów tkackich Henryka Wagnera powstała w 1881 roku na miejscu małej fabryki wyrobów bawełnianych, założonej w 1853 roku przez Jana Wagnera (ojca).

Fabryka w okresie międzywojennym należała do Teodory Ordyńskiej, Rozamundy Wagnerowej oraz Tadeusza Ordyńskiego - wszyscy byli spadkobiercami twórcy fabryki. Po 1945 roku upaństwowiony zakład produkował części do maszyn włókienniczych, później przystosowano jego wnętrza do potrzeb handlu i usług.

Do dzisiaj na terenie fabryki zachował się oryginalny, niewielki komin z 1881 roku. Komin o kwadratowym przekroju poprzecznym - rozwiązanie takie w kominach fabrycznych jest już niełatwe do zaobserwowania. Zgrabny i niski, był częścią fabryki maszyn i przyborów tkackich Henryka Wagnera. Został wyremontowany w 2004 roku, dodano mu stalowe obejmy, narożniki i daszek. Na przełomie wieków XIX i XX kominy symbolizowały bogacących się fabrykantów i biedniejących robotników. Jednak tuż po II wojnie światowej dym z komina oznaczał podniesienie się przemysłowej Łodzi ze zniszczeń.