Pod koniec XIX wieku ówczesna wieś Dąbrowa zaczęła się szybko urbanizować. Powstały zakłady przemysłowe, zaczęła się parcelacja lasów i pól. W jej rezultacie powstało drugie co do wielkości przedmieście Łodzi na granicy Nowych Chojen, którego centralnym placem był rynek powstały ok. 1900 r. Jeden z właścicieli działek przy ul. Rzgowskiej, nazwiskiem Hüttma, wydzielił część swojego gruntu i zorganizował tam targowisko, pobierając opłaty od sprzedających. W latach 30. XX wieku pojawiła się już określenie Rynek Czerwony. Jedna z wersji mówi, że nazwa nadana została z inicjatywy radnych PPS dla podkreślenia proletariackiego charakteru dzielnicy Chojny, a inna wywodzi ją od walk rewolucjonistów 1905 roku, spacyfikowanych tutaj przez oddział kozaków.
Po wojnie aż do lat 70. funkcjonowały na Czerwonym Rynku popularne bazary, prawdziwy łódzki pchli targ, który tonął nieraz w błocie z braku utwardzonej nawierzchni. Po 1972 r. zaczęła się wielka przebudowa Chojen, niegdyś „Nowych”, a wtedy nazwanych „Starymi”. Zakazano handlu, rynek rozkopano, wyburzono wiele starych domów, wzniesiono pierwsze w pobliżu bloki. Obecnie pozostał tam handlowy ślad w postaci nowoczesnej hali i pawilonów, a powstałe osiedle otrzymało tradycyjną nazwę Czerwony Rynek.
