Najwyższe z nich osiąga 282,9 m n.p.m. i znajduje się koło wsi Dąbrowa na północny wschód od Łodzi oraz drugie, o wysokości 288 m n.p.m, które leży w kulminacji Pagórków Tuszyńskich. Oba stanowią najwyższe punkty w całym pasie Nizin Środkowopolskich i z tego m.in. powodu cały ten teren określany był dawniej mianem Wyżyny Łódzkiej.
A zatem nasz najwyższy punkt znajduje się tuż za granicą administracyjną Łodzi, na pograniczu wsi Dąbrowa i Nowosolnej. Na obszarze samego miasta największą wysokość – 276,6 m n.p.m. – osiąga wzniesienie na Stokach, w rejonie ul. Giewont. Oprócz niego spotkać można w pobliżu (Sikawa, Moskule, Rogi i Łagiewniki) kilka pagórków o wysokości od 250 do 270 m n.p.m. Warto dodać, że przez kulminacje morenowych Wzniesień Łódzkich przebiega linia głównego działu wodnego pomiędzy dorzeczami Wisły i Odry. Wspomniany najwyższy punkt koło Dąbrowy stanowi tu swoisty węzeł hydrograficzny, w którym zbiegają się linie trzech największych rzek regionu: północna część odwadniana jest przez Bzurę, wschodnia przez dopływy Pilicy, a zachodnia przez dopływy Neru.
