Z dóbr tych na interesującym nas obszarze znajdował się Brus. Do końca istnienia dawnej Rzeczypospolitej była to niewielka wieś, w której np. w XVIII w. było 4–6 gospodarstw zagrodniczych, folwark kapitulny o 8 włókach (134 ha) ornej ziemi oraz młyn. Zabudowania tej wsi znajdowały się na południowy wschód od Złotna i na północny zachód od Retkini. Folwark leżał we wschodniej części wsi, zagrody poddanych w zachodniej, a młyn na południu nad rzeczką Łódką.
Drugą wsią należącą do dóbr pabianickich było znacznie większe od Brusa Rokicie. Miejscowość ta leżała na zachód od Wólki, na północny zachód od Chojen i na północny wschód od Chocianowic. W końcu XVIII w. liczyła 28 gospodarstw chłopskich. Zabudowania Rokicia, rzadko rozrzucone i pozostające przeważnie w dość dużej odległości, ciągnęły się ze wschodu na zachód na długości ok. 2 km wzdłuż Jasienia. W środku wsi stały budynki folwarczku wójtowskiego, znajdował się tam również młyn zbudowany w dość znacznej odległości, w kierunku wschodnim.
Trzecia wieś kapitulna, Retkinia, pod koniec XVIII w. miała 25 zagród chłopskich, rozciągniętych wzdłuż drogi prowadzącej z Chojen do miasteczka Kazimierza n. Nerem. Do dóbr biskupów krakowskich na obszarze dzisiejszej Łodzi należały jeszcze Chocianowice i Wiskitno, o których napiszemy w kolejnym odcinku.
