Warto przypomnieć mieszkańcom wielu łódzkich osiedli i blokowisk, że mieszkają na terenach dawnych średniowiecznych wsi. Łódź w dokumentach zapisana jest po raz pierwszy w 1332 r., a w 1350 r. – Rogi. Pojawiają się wówczas także następujące miejscowości: w 1387 r. – Widzew; w 1388 – Moskule; w 1390 – Stoki; w 1398 r. – Chachuła Młyn, Retkinia oraz Ruda Chocianowicka; w 1399 – Chojny Duże; w 1411 r. – Rokicie oraz Lipinki, które w połowie XVII w. opustoszały, a na ich miejscu powstała później Kolonia Antoniew; w 1413 r. – Doły; w 1430 r. – Bałuty i Kały.
Na początku XV wieku istniało zatem na terytorium współczesnej Łodzi 15 wsi i 2 osady przemysłowe, ale niektóre z nich są jeszcze starsze. Chachuła Młyn i Ruda ze względu na swój gospodarczy charakter należą do miejscowości, które jako odrębne osiedla powstawały dopiero po XIII w. Natomiast Kały, podobnie jak Łagiewniki i Radogoszcz, dawały już dziesięcinę kolegiacie łęczyckiej zapewne od jej konsekracji w 1161 r. Na omawianym obszarze do tej grupy należały również: Chocianowice, Chojny Duże i Retkinia. Na podstawie znalezisk archeologicznych i źródeł pisanych, dziesięciny oraz kształtów wsi można natomiast przyjąć, że Łagiewniki, Chocianowice i Radogoszcz sięgają przynajmniej X-XI wieku!
