- Niech żyją wolne i niezależne kobiety, niech żyją silne kobiety! Wzorem dla wielu z nas jest właśnie Halina Szwarc, która swoim życiorysem udowadnia jak być bohaterskim w trudnych czasach. Chciałbym żebyśmy dzisiejszą uroczystość z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet dedykowali przede wszystkim kobietom uciekającym z obszaru Ukrainy. Dla nich wszystkich wzorem na pewno może być Halina Szwarc. Jej działania wywiadowcze w Hamburgu, Wiedniu, Berlinie, Monachium przyczyniły się do sukcesów wojskowych. Dzisiaj na terenach Ukrainy także działają kobiety. Te kobiety są silne, tak jak cały naród ukraiński i tak, jak polskie kobiety. Dziękuję im wszystkim za zaangażowanie we wsparcie humanitarne, które z naszej strony płynie w kierunku Ukrainy, ale także za pomoc tutaj, lokalnie – powiedział wiceprezydent Łodzi Adam Wieczorek.
- W tym wyjątkowym dniu w osobie Haliny Szwarc uosabia się bohaterstwo, patriotyzm, poświęcenie oraz gotowość oddania życia za ojczyznę. Dzisiaj -w tym trudnym czasie - składamy hołd bohaterskim kobietom z Ukrainy, ale również Polkom niosącym pomoc, tym które uciekły przed wojną, szukając schronienia oraz bezpieczeństwa dla siebie i swoich dzieci. Dziękuję wszystkim, którzy są gotowi otwierać swoje domy i serca. Obyśmy zdali ten egzamin z człowieczeństwa, obyśmy mogli w następnych latach spotykać się w tym wyjątkowym miejscu w lepszej atmosferze. Niech skończy się ten zły czas – zaapelował Marcin Gołaszewski, przewodniczący Rady Miejskiej w Łodzi.
Halina Szwarc (z domu Kłąb) na Bałutach spędziła dzieciństwo – w kamienicy należącej do jej rodziców przy ulicy Dworskiej (dziś Organizacji „WiN” 10). W niedawno wydanych pamiętnikach wspomina zabawy w ogrodzie babci na Radogoszczu, ale również obrazy codziennego życia, społeczność żydowską na Bałutach oraz fabrykę przekształconą przez Niemców w słynne „więzienie na Radogoszczu”.
W dniu wybuchu wojny miała 16 lat. Bardzo szybko wstąpiła do Związku Walki Zbrojnej Okręgu Łódź, gdzie przygotowywano ją od początku do pracy w wywiadzie. Z polecenia dowództwa nauczyła się języka niemieckiego i podpisała volkslistę, powołując się na niemieckie pochodzenie babki.
Pierwsze zadania w wywiadzie realizowała w Kaliszu, później - w Wiedniu, Hamburgu, Berlinie i Monachium. Jej raporty przyczyniły się m.in. do zbombardowania celów wojskowych w Hamburgu, za co otrzymała angielski brązowy Krzyż Zasługi.
W 1944 została aresztowana i osadzona w więzieniu kobiecym na ul. Gdańskiej w Łodzi, skąd zbiegła w 1945 r. podczas ewakuacji więzienia. Po wojnie ukończyła studia medyczne i rozpoczęła karierę naukową, mimo prześladowań za AK-owską przeszłość.
W 1975 roku z jej inicjatywy powstał Uniwersytet Trzeciego Wieku, będący pierwszą taką placówką w Polsce i jedną z pierwszych w Europie. W 2000 r. otrzymała Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
