Major Zbysław Raczkiewicz walczył na Lubelszczyźnie. Przysięgę złożył w swojej rodzinnej miejscowości w 1942 roku.
Brał udział w walkach i akcjach sabotażowych w powiecie chełmskim. Ich głównym celem było zdobycie broni w zasadzkach na żołnierzy niemieckich w lasach, ale także na likwidowanych lokalnych posterunkach okupanta. Współorganizował również przerzut oficerów AK z Warszawy do 27 Dywizji AK stacjonującej wtedy w Dubience. Jako żołnierz 3 Dywizji AK, już w randze kaprala (ukończył szkołę podoficerskiej) walczył w akcji „Burza”.
Po wojnie uczestniczył w antykomunistycznym ruchu oporu działając w organizacji Wolność i Niepodległość oraz studenckiej organizacji „Narodowy Ruch Odrodzenia”. Został za to skazany na 9 lat więzienia przez sąd wojskowy w Warszawie.
Po odzyskaniu niepodległości w 1989 roku włączył się w nurt działalności Światowego Związku Armii Krajowej. Pełnił funkcję prezesa zarządu łódzkiego tej organizacji. Swoją wiedzą i przykładem wspierał działalność Klubu Historycznego im. Grota-Roweckiego w Łodzi oraz Klubów Historycznych im. Armii Krajowej w wielu łódzkich szkołach.
Zbysław Raczkiewicz był również inicjatorem budowy pomnika Armii Krajowej w Łodzi. Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Medalem „Pro Memoria” i Medalem "Pro Patria” oraz odznaką „Za zasługi dla Miasta Łodzi”.
