Krzysztof Laszkiewicz, historyk regionalista z Głowna w Muzeum Fabryki zaprezentował historię odnalezienia najstarszego dokumentu dotyczącego historii Łodzi.
Wszystkie dokumenty związane z wczesnymi dziejami Łodzi przechowywane były w archiwum kapituły włocławskiej. Ostania odnotowana obecność dokumentu to rok 1912.
Widomym było, że dokument niewątpliwie miał w roku ksiądz Stanisław Muznerowski, autor cenionych, wydanych w 1922 roku „Przyczynków do historii Łodzi”. Jako pierwszy badacz cytuje go w swoim opracowaniu i ujawnia szerokiej publicznej.
- Pewnego sobotniego popołudnia przeglądając rodzinne pamiątki wziąłem do ręki skórzaną teczkę zawierającą dokumenty. Wśród nich był jeden wyróżniający się stanem zachowania. Był poniszczony i tworzył coś w rodzaju koperty – mówi Krzysztof Laszkiewicz.
Przy bliższym zbadaniu okazało się, że znajduje się tam data 1433, a w tekście wyróżniają się słowa „oppido Lodzia”, czyli miasto Łódź.
Znalazca dokumentu w swojej książce „Jak odnalazłem przywilej renowacyjny Łodzi” przedstawia historie dokumentu w ciągu ostatnich 100 lat. Został on wypożyczony księdzu Stanisławowi Muznerowskiemu do prowadzenia badań naukowych, a nie został zwrócony. Być może powodem był zły stan zdrowia księdza, który wkrótce po wydaniu „Przyczynków ..” zmarł w Tuszynie.
Odnalezienie dokumentu mogło nastąpić dopiero w 1947 roku podczas remontu plebanii po zniszczeniach wojennych. Dokument znajdował się wtedy wśród wielu innych papierów po księdzu Muznerowskim, spakowanych w paczkę zaadresowaną ręką księdza i został przekazany księdzu Józefowi Dziobie. Wkrótce po śmierci księdza trafił do jego siostry doktor Heleny Dzioby, która nie była świadoma posiadania tak ważnego dla dziejów Łodzi dokumentu. W latach osiemdziesiątych lekarka przekazał papiery swojemu siostrzeńcowi Markowi Panasiukowi, teściowi Krzysztofa Laszkiewicza, który zaprezentował go na urodzinach Łodzi.
