Władze miejskie reprezentowała wiceprezydent Joanna Skrzydlewska i przewodniczący Rady Miejskiej Marcin Gołaszewski.
W miejscach uświęconych krwią powstańców złożono kwiaty i zapalono znicze. W Łodzi znajdują się dwa takie miejsca. Na Bałuckim Rynku wykonywano wyroki śmierci na cywilnych przywódcach powstania styczniowego. Zginął tutaj m.in. Leon Tuszyński, zastępca cywilnego naczelnika miasta Łodzi oraz członkowie żandarmerii narodowej. Przypomina o tym pamiątkowa tablica na elewacji kamienicy przy ul. Łagiewnickiej 27.
Natomiast już poza granicami ówczesnej Łodzi, w lesie Grabinka, rozstrzeliwano powstańców schwytanych z bronią w ręku. Dziś są to tereny znajdujące się nieopodal ronda Powstańców Styczniowych 1863 Roku. Wśród rozstrzelanych byli także dezerterzy z armii rosyjskiej, którzy poparli polski ruch narodowy. Wydarzenia te upamiętnia Krzyż Powstańczy, znajdujący się u zbiegu ulic Łagiewnickiej i Inflanckiej.
Pierwsze działania zbrojne w Łodzi rozpoczęły się w nocy z 30 na 31 stycznia 1863 roku w lesie radogoskim - jak chce tradycja pod rosnącym do dzisiaj - dębem „Kosynier”, zebrali się mieszkańcy Łodzi i okolic, by sformować oddział powstańczy, a jego czele stanęli ks. Józef Czajkowski wikariusz z parafii Najświętszej Marii Panny i rzemieślnik Teodor Rybicki. Przysięgę wraz z nimi złożyło kilkuset młodych łodzian. Po zaopatrzeniu się w broń oraz żywność oddział ruszył w kierunku Sieradza prowadząc ze sobą wozy taborowe. Po północy wkroczyli do Łodzi, śpiewając „Jeszcze Polska nie zginęła”. Pod kościołem na Starym Rynku pożegnali się najbliższymi. Na pl. Wolności zerwali z ratusza carskie emblematy i ruszyli ulicą Piotrkowską na południe. Po drodze zarekwirowali 72 sztucery z Towarzystwa Strzeleckiego i sporą gotówkę (ponad 18 tys. rubli) z filii Banku Polskiego na Górnym Rynku. Kwity rekwizycyjne podpisywał Teodor Rybicki. Po wyjściu z Łodzi kolumna powstańców spokojnie dotarła do Łasku. Ale już pod Wronowicami dopadły ich oddziały rosyjskie w sile dwóch kompanii. Powstańcy mimo dzielnej początkowo postawy zostali rozbici. Tylko 36 z nich dotarło do partii Józefa Oxińskiego w lasach rososzyckich, inni polegli lub zostali ranni. Niektórym udało się przedrzeć do Łodzi.
