Osiedle interesowało Niemców z uwagi na ustronne położenie i nowoczesność mieszkań. Wybudowane zostało w latach 1928-1931 wg najnowocześniejszych na tamte czasy standardów architektonicznych – mieszkania wyposażone były w wodę bieżącą, kanalizację, gaz i oświetlenie elektroniczne, a duże i jasne pomieszczenia (z osobno wydzieloną łazienką, kuchnią i komórką) zapewniały komfort.
Wysiedlenie odbywało się w bardzo dramatycznych okolicznościach. Mieszkańcy początkowo wywiezieni zostali do obozu przejściowego, następnie rozlokowani w różnych regionach Polski. W obozie wiele dzieci zmarło na skutek bardzo ciężkich warunków, zimna, głodu i braku podstawowych warunków sanitarnych. Znane są historie desperackich prób ucieczki i walki o przetrwanie np. zdobywania mleka dla dzieci, co było w obozie bardzo trudne.
Po 1945 wielu mieszkańców wróciło do swoich domów na osiedlu. Co roku przypominają nam o tragedii swoich bliskich wraz ze Związkiem Wysiedlonych Ziemi Łódzkiej i Radą Osiedla Montwiłła – Mireckiego. Kwiaty i znicze tradycyjnie składane są przy pamiątkowej tablicy, ulokowanej na bloku przy ul. Srebrzyńskiej 75.
W tym roku wśród uczestników była prezydent Łodzi Hanna Zdanowska. Prezydent podkreśliła jak silnie związani z osiedlem są jego mieszkańcy, zarówno ci których 78 lat temu zmuszono do opuszczenia swoich domów, jak i współcześnie łodzianie.
-To piękne otoczone zielenią osiedle. Dziś wspominamy tragedię tych którzy musieli je opuścić, ale też pamięć tych, którzy tu wrócili. Zawsze przecież pragniemy wrócić do swojego domu, do swoich korzeni. Specyficzny duch osiedla na Zdrowiu prowadzi nas do naszej tożsamości i dziedzictwa Łodzi. Oddając pamięć i cześć dawnym mieszkańcom osiedla Montwiłła Mireckiego, życzę obecnym lokatorom radości i przyjemności z życia w tak interesującym miejscu. By zawsze było waszym domem, waszym miejscem na ziemi – powiedziała prezydent Hanna Zdanowska.
Osiedle interesowało Niemców z uwagi na ustronne położenie i nowoczesność mieszkań. Wybudowane zostało w latach 1928-1931 wg najnowocześniejszych na tamte czasy standardów architektonicznych – mieszkania wyposażone były w wodę bieżącą, kanalizację, gaz i oświetlenie elektroniczne, a duże i jasne pomieszczenia (z osobno wydzieloną łazienką, kuchnią i komórką) zapewniały komfort.
Wysiedlenie odbywało się w bardzo dramatycznych okolicznościach. Mieszkańcy początkowo wywiezieni zostali do obozu przejściowego, następnie rozlokowani w różnych regionach Polski. W obozie wiele dzieci zmarło na skutek bardzo ciężkich warunków, zimna, głodu i braku podstawowych warunków sanitarnych. Znane są historie desperackich prób ucieczki i walki o przetrwanie np. zdobywania mleka dla dzieci, co było w obozie bardzo trudne.
Po 1945 wielu mieszkańców wróciło do swoich domów na osiedlu. Co roku przypominają nam o tragedii swoich bliskich wraz ze Związkiem Wysiedlonych Ziemi Łódzkiej i Radą Osiedla Montwiłła – Mireckiego. Kwiaty i znicze tradycyjnie składane są przy pamiątkowej tablicy, ulokowanej na bloku przy ul. Srebrzyńskiej 75.
W tym roku wśród uczestników była prezydent Łodzi Hanna Zdanowska. Prezydent podkreśliła jak silnie związani z osiedlem są jego mieszkańcy, zarówno ci których 78 lat temu zmuszono do opuszczenia swoich domów, jak i współcześnie łodzianie.
