Hydra
Hydra to połączenie surowości Black Sabbath i przebojowości Kiss. W 2020 roku wydali świetnie przyjęty debiut “From Light To The Abyss”, pełen potężnych, doomowych riffów oraz zapadających w pamięć melodii. Płyta ukazała się również na winylu pod koniec 2021 roku. W lutym 2022 roku światło dzienne ujrzało ich drugie wydawnictwo zatytułowane “Beyond Life And Death”, które podobnie jak poprzedniczka zostało wydane nakładem labelu Piranha Music. Zespół kontynuuje na nim znaną z debiutu konwencje melodyjnego i przebojowego doom metalu.
W 2024 roku zespół wydał EPkę "Into The Night", która już zdążyła zebrać wiele pozytywnych recenzji! Trzy premierowe utwory i trzy doomowe hity do wspólnych śpiewów pod sceną. Hydra nie ukrywa swojej fascynacji tradycyjnym doom metalem, ale tym razem uderza w jeszcze większy romans z przebojami rodem ze złotych lat hard rocka.
Sautrus
Psychodela z północnej Polski w wykonaniu mistrzowskich adeptów sztuki lat 60. Weno Winter (wokal), Michał Nowak (gitara), Adrian Jegorow (bas), Cygi Kondratowicz (perkusja) zabiorą was w wielokolorową podróż po tradycjach muzycznych sprzed kilku dekad i dodadzą do tego młodsze, stonerowe przestrzenie. W końcu nad morzem prawie jak na pustyni - też jest tona piachu.
Sautrus do tej pory wydał sześć sztuk: dwie EP-ki: „Kuelmaggah Mysticism” (2012) i „Stoner POP” (2022), a także cztery albumy: „REED: Chapter One” (2014), „Anthony Hill” (2017), „M.A.P.” (2020) i najnowszy, tegoroczny - „Lazarus Dilemma” (2024).
Zespół zagrał m.in. na Celebration Days Festival, Red Smoke Festival, Summer Dying Loud, Mountain Jam Generator, Mystic Festival, Soulstone Gathering. Dzielili scenę z takimi zespołami jak Uriah Heep, Wishbone Ash, Mars Red Sky, Planet of Zeus, Samsara Blues Experiment, Blindead i innymi.
Black Philip
W tle Szatan, czarna magia, czarownice, sabaty i stare horrory z lat 40-90tych. Początkowo założony jako jednoosobowy projekt, który stał się pełnoprawnym zespołem. W składzie muzycy z m.in. Zachlapanego Szczypiora, Leshy i Necrosodomistical Slaughter. Wyznajemy zasadę „make riffs slow again”. Jeśli lubisz Szatana, polubisz Czarnego Filipa.
