Magdalena Beyer to artystka totalna – sztuka i życie stanowią dla niej nierozerwalną całość. Jej artystyczna kreacja odbywa się na kilku poziomach – to sztuka w bardzo dosłownym tego słowa znaczeniu, będąca odważnym pokazaniem siebie i swoich zdecydowanych poglądów na świat i panujące w nim relacje. Sztuka wyrazista i bardzo osobista; abstrakcja formy i przestrzeni łączy się tu z elektryzującym i magnetycznym kolorem, a proste na pozór formy, przybierające postać codziennych przedmiotów, prowadzą zdecydowany dialog z tym, co ludzkie, obnażając naszą delikatność i wrażliwość. Poddając wiwisekcji swoje życie tu i teraz, Beyer z odwagą pokazuje, że czas, uczucia i pytania o cel i sens życia stoją w jednym szeregu z nieznośną potrzebą posiadania dóbr materialnych.
Na wystawę złożą się obrazy, będące kontynuacją cyklu „Armia Ciała” – „Buty”; cyklu „Narzędzia” – „Palce”, „Ręka”; obrazy stanowiące część poprzedniej wystawy „Oni” oraz nowe prace, jak również cykl fotografii „Akwarium”.
Obrazy Beyer to wielkie, ekspresyjne kompozycje. Są opowieścią o życiu, dojrzewaniu do tworzenia. To relacja ze zmagań z kategorycznością uczuć, powinnością wobec przyjętych ról, a przede wszystkim: swoiste rozliczenie się z przeszłością. Krucha i delikatna, Beyer tworzy potężne prace, które zadziwiają bezwarunkowością i siłą, odwagą i bezkompromisowością.
Prace malarskie układa w cykle, tym samym pokazując stałą aktualność podejmowanych motywów i tematów. Każdy z nich to inna historia, opowiedziana z surowym subiektywizmem, ekspresją do granic możliwości, a czasami nawet groteskowym malarskim gestem. To prace, które wciągają do swojego wnętrza, zapraszają do osobistego kontaktu i nie pozwalają o sobie zapomnieć.
„Armia ciała” to cykl obrazów z wanitatywno-turpistycznym motywem rozpiętej skóry, będący odważną i niekonwencjonalną metaforą życia i zmagania się z przeszłością. Beyer kontynuuje malarską tradycję wiary w odrodzenie poprzez „malowanie” przedmiotowej śmierci. Dramatycznie pozbawione życia skóry, owa „armia ciała”, mają w sobie jednak jakąś kompletnie niezrozumiałą delikatność, która sprawia, że patrzymy na nie niemal z czułością. Także w cyklach „Narzędzia” i „Oni” artystka konsekwentnie dąży do wiwisekcji człowieczeństwa.
Tak Magdalena Beyer mówi o swojej twórczości:
Moja sztuka jest jak lustro, w którym przegląda się dusza.
„Skóry” zawsze były odbiciem wnętrza. Wyprawione, odarte, nieżywe niby, wierzch naszego życia, kożuch, rozpacz trochę, oskórowanie… Rentgen emocji. Pracowicie wyjmuję to, co we mnie – nie wiem, co. Tylko tak mogę zobaczyć, oswoić, nabrać dystansu. Zobaczyć, co czuję.
Moje skóry najpierw były gołe; tylko bolały. Oczy zamknięte na życie. Zmęczyło mnie to. Ubrałam je w buty na wysokich obcasach, żeby poszły się bawić.
Podłożem malarskim jest dla artystki folia, niemająca w sobie nic ze szlachetności płótna. Ma jednak jedną zaletę – doskonale przepuszcza światło, umożliwiając intuicyjną korelację z otaczającą przestrzenią. Pod dotykiem pędzla Magdaleny Beyer niekonwencjonalne podłoże szlachetnieje.
Fotografia jest drugą aktywnością artystyczną Magdaleny Beyer. To właściwie teatralne tworzenie rzeczywistości. Tu również śmiało eksperymentuje, wystawiając wrażliwość odbiorcy na mocne zderzenie z jej zainscenizowano-realnym światem.
Cykl fotografii „Akwarium” jest tego najlepszym przykładem. Artystka zresztą sama świetnie definiuje to, co jest przedmiotem jej sztuki. O cyklu mówi: Kupiłam akwarium. Nie chciałam zamykać w nim ryb. Chciałam opowiedzieć o strachu przed zamknięciem, o braku powietrza, o nieprawdziwym pięknie. O chaosie i porządku. Mam swoje akwarium, w którym się wystawiam do oglądania i w którym się chowam, w którym jestem piękna, w którym jestem brzydka, w którym się duszę, z którego chcę uciec i w którym chcę zostać. Mam swoje rzeczy. Niektóre płyną ze mną całe życie, inne odpływają. Są też takie, które wpadają znienacka i znikają. Czasem woda w moim akwarium jest mętna. Mało widać. Moje akwarium, z którego zawsze chcę wyjść, ale nawet jak wyjdę, to tam jestem. Dlaczego?”.
Na wystawie artystka zaprezentuje także stworzoną przez siebie linię zapachów yDe (ich nazwa jest zresztą tożsama z tytułem wystawy). To być może najbardziej ulotna ze sztuk, jaką się zajmuje, ale tak samo osobista i niepowtarzalna: Proces kreowania perfum jest intrygujący. Jest w zapachach pewna tajemnica – niby ulotne, ale mocno oddziałują na wyobraźnię. W zetknięciu ze skórą tworzą inne odcienie, na każdej skórze układają się inaczej. Zapach jest inny, kiedy jesteś w doskonałym nastroju, niż kiedy czujesz się kiepsko. Pozwalam sobie na nieoczywiste połączenia – niepokojące mieszanki, które albo się kocha, albo nienawidzi.
Kuratorką wystawy „IDĘ (2). Kształt emocji” jest Małgorzata Paszylka-Glaza. Wystawa będzie prezentowana w Ogrodach Geyera w Łodzi.
To nieprzypadkowe miejsce – Ludwik Geyer, zwany „pierwszym Lodzermenschem”, był w prostej linii przodkiem Magdaleny Beyer – artystka jest praprawnuczką jego jedynej córki, Amalii Fanny Geyer, która wyszła za mąż za Józefa Beyera (w łódzkiej neorenesansowej willi Beyera mieści się obecnie Biuro Architekta Miasta). Łódzki wizjoner w naturalny sposób łączył przedsiębiorczość i sztukę, to pierwsze traktując jako środek do realizacji drugiego. Był miłośnikiem teatru i skrzypiec – sam zresztą grywał. Założył najstarszy łódzki chór, a w swojej fabryce udostępniał estradę z miejscami dla publiczności.
Wystawę można oglądać w hali wystawienniczej Ogrodów Geyera od 5 do 18 listopada – od poniedziałku do piątku w godzinach 16.00-20.00, w soboty i niedziele od 14.00 do 20.00.
IDĘ(2). Kształt emocji – wystawa Magdaleny Beyer
kuratorka: Małgorzata Paszylka-Glaza
5-18 listopada; pn-pt 16.00-20.00, sb-nd 14.00-20.00
wernisaż wystawy: 5 listopada godz. 17.00
Ogrody Geyera / Piotrkowska 293/305, Łódź
