W 1960 roku ukończyła Wydział Aktorski (Oddział Lalkarski) krakowskiej PWST. Debiutowała w 1960 roku w Teatrze Lalki i Maski Groteska w Krakowie. Potem należała do zespołu Teatru 13 Rzędów pod kierunkiem Jerzego Grotowskiego w Opolu, przekształconego w 1962 roku w Teatr Laboratorium we Wrocławiu. Wystąpiła w tym czasie m.in. w „Kordianie”, w pierwszej wersji „Akropolis” oraz w „Księciu Niezłomnym”.
Po siedmiu latach pracy u Grotowskiego weszła do zespołu wrocławskiego Teatru Współczesnego, a później Teatru Polskiego we Wrocławiu. Od 1972 roku jest w zespole Teatru Współczesnego w Warszawie. Pracowała z wieloma wybitnymi reżyserami teatralnymi z Erwinem Axerem – m.in. w sztukach Thomasa Bernharda „Święto Borysa” i „U celu”; z Maciejem Englertem – m.in. „Letycja i lubczyk” (Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza za rolę Letycji) i „Wniebowstąpienie”; z Jerzym Jarockim - m.in. „Stara kobieta wysiaduje”; z Jerzym Krasowskim – „Końcówka Samuela Becketta”; z Krystianem Lupą – „Wymazywanie” Thomasa Bernharda, „Na szczytach panuje cisza”, a także „Niedokończony utwór na aktora” według A. Czechowa i Y. Rezy; z Krzysztofem Warlikowskim – „Anioły w Ameryce” Tony'ego Kushnera.
Maja Komorowska współpracowała z najwybitniejszymi polskimi reżyserami filmowymi. Stworzyła niezapomniane kreacje aktorskie w kilkunastu filmach Krzysztofa Zanussiego m.in. w „Życiu rodzinnym”, „Bilansie kwartalnym”, „Spirali”, „Roku spokojnego słońca”, „Cwale”. Filozoficzne rozważania Zanussiego uosabiane są właśnie w jej bohaterkach. Dlatego często podkreśla się intelektualny wymiar współpracy reżysera z aktorką. Za swoje kreacje w filmach Zanussiego była wielokrotnie nagradzana zarówno na polskich, jak i międzynarodowych festiwalach.
Współpracowała też z Andrzejem Wajdą m.in. przy filmach: „Wesele”, „Panny z Wilka”, „Wyrok na Franciszka Kłosa”, „Katyń”; Tadeuszem Konwickim przy „Jak daleko stąd, jak blisko”, „Lawie”; i Edwardem Żebrowskim przy „Ocaleniu”. Jednak to wspaniała kreacja Joli w „Pannach z Wilka” najlepiej pokazuje elastyczność aktorki. Charyzmatyczna, uwodzicielska, a przy tym wciąż budząca szacunek bohaterka wybija się na tle sióstr dzięki niezwykłej umiejętności balansowania na skali emocjonalnej swojej postaci.
Warto też wspomnieć o aktorskiej kreacji u Krzysztofa Kieślowskiego. Reżyser powierzył aktorce rolę ciotki Ireny w pierwszej części „Dekalogu”. Kreacja, która mogła popaść w banalny obraz zatroskanej i religijnej ciotki, w wykonaniu aktorki wymyka się oczywistym werdyktom. Komorowska mieści więc w swojej bohaterce zarówno duchową wiarę, jak i intelektualne uwiarygodnienie, co razem daje znakomitą, choć na pozór skromną kreację.
Otrzymała wiele polskich i zagranicznych nagród za wybitne kreacje aktorskie, m.in. Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis, Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski oraz francuskie insygnia Komandora Orderu Sztuk przyznane przez Ambasadę Francji.
Gra Mai Komorowskiej cechuje się niezwykłą umiejętnością tworzenia bohaterek poprzez najróżniejsze środki wyrazu. Każda z jej postaci zdaje się zaplanowana od początku do końca, w najmniejszym szczególe. Aktorka nadaje im wiarygodności i psychologicznej głębi.
Odsłonięcie gwiazdy jest częścią obchodów 80. rocznicy urodzin Krzysztofa Kieślowskiego. Głównym wydarzeniem będzie multimedialna wystawa „Bez końca. Dialogi Krzysztofa Kieślowskiego”, która odbędzie się siedzibie NCKF w Łodzi w dniach 26.06.2021 -12.09.2021. Wśród eksponatów znajdą się m.in. oryginalne dokumenty, scenariusze, fotografie, fotosy, plakaty, nagrody, pamiątki, a także kamery i aparaty fotograficzne, których używał reżyser. Swoim patronatem wydarzenie objęła Maria Kieślowska – wdowa po artyście.
Fundatorem gwiazdy Mai Komorowskiej jest Miasto Łódź w ramach projektu Łódź Miasto Filmu UNESCO.
Po uroczystości Łódź Miasto Filmu UNESCO zaprasza na otwarte spotkanie z Mają Komorowską, które poprowadzi Łukasz Maciejewski. Spotkanie odbędzie się o godzinie 13.00 w sali konferencyjnej EC1.
W przypadku braku możliwości zachowania odległości 1,5 m prosimy o używanie maseczek zasłaniających usta i nos.
