Filip – mężczyzna w pewnym wieku, nieugięty kawaler, zoolog – zaprasza swoją siostrę i przyjaciela do nowo kupionego domu na wsi. Stara posiadłość ma być swoistym azylem dla niego i jego znacznie młodszej partnerki. Jednak weekend za miastem w gronie bliskich, który miał być przyjemną odskocznią od codzienności, okazuje się być pełnym komplikacji wstępem do czasem śmiesznych, czasem gorzkich perypetii bohaterów. Filip, jego siostra Klara i przyjaciel Ludwik za wszelką cenę chcą bowiem zatrzymać czas i sami sobie udowodnić, że wciąż są młodzi i mogą zacząć wszystko od nowa. Chodząc na marsze w obronie pokoju, a mądrościami rodem z gazetowych poradników o zdrowym stylu życia pokrywając swój lęk przed samotnością, starością, nie przyznają się sami przed sobą, że życie przecieka im przez palce. A w głębi duszy nieustannie marzą by choć raz zatańczyć tytułowy „taniec albatrosa”.
„Taniec albatrosa” to ciepła komedia jednego z ciekawszych współczesnych dramaturgów francuskich Géralda Sibleyrasa, który w doskonały sposób obrazuje współczesne społeczeństwo. Sibleyras po raz kolejny daje się poznać jako baczny i wnikliwy obserwator, potrafiący w punkt zdiagnozować nasze lęki, frustracje i przywary. Pisząc o nich wszystkich z ogromnym poczuciem humoru i wyrozumiałością, sprawia, że bawiąc się, jednocześnie odnajdujemy na scenie cząstkę siebie i osób znanych nam z prawdziwego życia.
