Konstytucja 3 Maja została uchwalona w 1791 roku po trzech latach obrad sejmu nazywanego Wielkim. Była zwieńczeniem działań części Polaków dążących do naprawy wadliwie funkcjonującego państwa. Zniesiono liberum veto, nadano prawa polityczne mieszczanom, a chłopów wzięto w pod ochronę państwa. Stworzono podstawy prawne dla monarchii konstytucyjnej. Takie reformy w ówczesnej Europie miały charakter niezwykle nowatorski i potencjalnie tworzyły silne państwo. Brak zgody mocarstw ościennych na uzdrowienie ustroju Polski doprowadził do wojny i odejścia od konstytucji, która obowiązywała tylko nieco ponad rok. Przez lata niewoli jej rocznica budziła pozytywne emocje wśród Polaków i przyczyniła się do zachowania tożsamości narodowej. W 1916 roku w Łodzi okupacyjne władze niemieckie zezwoliły na manifestację z okazji rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Wzięło w niej udział 50 tysięcy ludzi. Przemaszerowali z placu Targowego (obecnie plac generała Henryka Dąbrowskiego) do katedry przy ulicy Piotrkowskiej.
Oryginalny rękopis Konstytucji znajduje się w tzw. Księdze Metryki Litewskiej zawierającej ustawy sejmowe od 16 grudnia 1790 roku do 29 maja 1792 roku. W roku uchwalenia konstytucji wydrukowano kilkanaście jej wydań w łącznym nakładzie około 30 tysięcy egzemplarzy. Jej tekst publikowały również gazety. Bardzo szybko została również przetłumaczona na język francuski, angielski (2 wydania) i niemiecki.
