II Festiwal Sztuki Aktorskiej Teatropolis

Od 22 do 27 marca miłośnicy teatru będą mogli obejrzeć jedenaście spektakli przygotowanych przez debiutantów i doświadczonych artystów, a także trzy pokazy mistrzowskie. Festiwal otworzy spektakl "Zapowiada się ładny dzień" w wykonaniu Joanny Gonschorek, zdobywczyni nagrody Grand Prix pierwszej edycji Teatropolis. Pierwszego dnia dwukrotnie na Scenie Monopolis zobaczymy również spektakl mistrzowski w wykonaniu Marii Seweryn "Na pierwszy rzut oka". Na zakończenie Teatropolis, w poniedziałek 27 marca, podczas Gali Finałowej odbędzie się pokaz mistrzowski "Scenariusz dla tzrech aktorów", w wykonaniu Jana Peszka, Andrzeja i Mikołaja Grabowskich. W tym roku w festiwalowym jury zasiądą Anna Seniuk, Danuta Stenka, Łukasz Maciejewski, Andrzej Seweryn i Krzysztof Witkowski. Plakat na tegoroczną edycję przygotował Andrzej Pągowski.

Wydarzeniem towarzyszącym będzie wystawa pt. "wy/TWARZ/anie" autorstwa jednego z najbardziej znanych artystów fotografików - Jacka Poremby. Ekspozycja została podzielona na dwie części. W galerii postaci, w części pierwszej, nie zabraknie takich aktorskich tuzów jak Stanisława Celińska, Magdalena Cielecka, Katarzyna Herman, Andrzej Seweryn, Andrzej Chyra, Robert Więckiewicz, Jakub Gierszał, Karolina Gruszka i Iwan Wyrypajew czy John Malkovich. Na drugą część składają się 63 zdjęcia wpisujące się w najbardziej charakterystyczny i niepowtarzalny styl artysty, czyli kontrastowe czarno-białe fotografie. 
Wystawę, która powstała we współpracy z Galerią AOKZ , będzie można oglądać w Monopolis do 30 kwietnia.

22 marca, piątek

godz.12:00 "Na pierwszy rzut oka" – spektakl dla młodzieży
godz. 17: 30 "Na pierwszy rzut oka" – spektakl mistrzowski

To opowieść adwokatki u progu wielkiej kariery, która wyspecjalizowała się w niezwykle skutecznej obronie gwałcicieli i która sama pada ofiarą takiego przestępstwa, a sprawcą jest jej równie zdolny kolega adwokat. Tessa staje przed wyborem: uznać, że nic się nie stało lub zaryzykować całą karierę i reputację, by zmierzyć się z systemem prawnym, którego wcześniej była częścią. Ten niezwykły monodram w wykonaniu Marii Seweryn trafi do widzów dokładnie wtedy, kiedy w Polsce coraz głośniejsza jest dyskusja o koniecznych zmianach w prawie i sądowej praktyce w kwestii gwałtu.
Wykonanie: Maria Seweryn

godz. 21:30 "Zapowiada się ładny dzień" – spektakl mistrzowski
Po monodramie Joanny i spektaklu "Spójrz na nią – pieśniodramat u Modrzejewskiej", to trzecie spotkanie dwóch niezwykłych osobowości artystycznych: aktorki Joanny Gonschorek i poetki Anny Podczaszy. Tym razem w tekście napisanym specjalnie dla Joanny Gonschorek Anna Podczaszy zmaga się z tematem, który był, jest lub będzie bliski każdemu z nas: opowiada o śmiertelnej chorobie i żegnaniu się z życiem. Łącząc powagę z dyskretnym humorem, a perspektywę codzienności z metafizyką artystki pod kierunkiem reżyserki Magdy Skiby ukazują nasz stosunek do śmierci, odchodzenia, ostatecznego pożegnania z najbliższymi – dziś traktowanych jako temat tabu, spychanych w sferę milczenia, a przecież będących nieuchronnym i naturalnym etapem egzystencji, nieodłącznym od ludzkiego świata. Monodram Joanny Gonschorek niesie przesłanie dla każdego. I dla każdego: inne. W dodatku równie bogate zarówno na przestrzeni aktorskiej, jak i wizualnej oraz dźwiękowej.
Wykonanie: Joanna Gonschorek
Autorka tekstu: Anna Podczaszy
Reżyseria: Magda Skiba
Produkcja: Teatr Modrzejewskiej w Legnicy

23 marca, sobota

godz. 11:00 "Czarownice – spektakl konkursowy
Trzy Czarownice, które niezależnie od dzielących je rzeczy, solidaryzują się by odbyć sabat nad światem pełnym nienawiści, przemocy i poniżenia. Sztuka tworzy przestrzeń do dialogu i dyskusji o solidarności w przeciwstawianiu się tworzeniu kolejnych klisz oraz wzorców kobiecości. 
Spektakl rekomendowany dla widzów +15 lat. 
wykonanie: Magdalena Drab, Wiktoria Czubaszek, Paulina Mikuśkiewicz 
Teatr: Układ Formalny 
scenariusz: Magdalena Drab 
reżyseria: Karolina Kowalczyk 
scenografia: Klaudia Laszczyk 
muzyka: Katarzyna Kapela 
choreografia: Piotr Mateusz Wach 
produkcja: Jerzy Górski 

godz. 15:00 "Historia Jakuba" – spektakl konkursowy
Monodram „Historia Jakuba” to opowieść inspirowana faktami. Bohaterem jest ksiądz i filozof, który pewnego dnia dowiaduje się, że wcale nie jest tym, kim jest. Podejmuje zatem niełatwą próbę poznania swej prawdziwej tożsamości. Jednak odkrywanie na nowo swoich korzeni, konieczność zdefiniowania wiary, narodowości i pochodzenia, a nade wszystko logiczne połączenie tego wszystkiego z dotychczasowym życiem, okazuje się raz straszne, raz śmieszne. Osobista historia Jakuba pozbawiona jest patosu, a od tragizmu ratuje ją śmiech i biegnąca wartko akcja, bo jak powszechnie wiadomo, to samo życie dyktuje najciekawsze historie.
wykonanie: Łukasz Lewandowski
autor tekstu: Tadeusz Słobodzianek
reżyseria: Aldona Figura
scenografia i kostiumy: Joanna Zemanek
produkcja: Teatr Ateneum 

godz. 17:30 "Dystrofia"  – debiut
Wojna z perspektywy kobiety to przede wszystkim głód. Dla niej, dla żony, dla matki zamkniętej w najstraszniejszym oblężeniu. Wojna to rosnąca pustka, nicość, która zabiera wszystko, nawet miłość. Najpierw do zwierząt, potem do innych ludzi i własnej rodziny. Zmusza do odzierania z kolejnych złudzeń człowieczeństwa. Głód w monodramie Faustyny Baran staje się codziennością, zjawiskiem, które zaczyna być oswajane, organizowane, racjonowane, przydzielane i wypierane. Głód jednak nie daje się kontrolować. Powolnie i metodycznie pokonuje każdego, zmienia ludzi w prymitywne bestie. W tym odrażającym świecie bohaterka i jej dziecko przetrwają jako nieliczni. Jednocześnie trudno powiedzieć czy ocaleją? 
Teatralną materią w spektaklu jest ciasto na chleb. Faustyna Baran za pomocą chleba opowiada głód. „Prace nad spektaklem zaczęłyśmy w grudniu 2020, a dwa miesiące później wybuchła wojna w Ukrainie, zastanawiałyśmy się czy nie przerwać pracy nad tym spektaklem, nie zrobiłyśmy tego. Świadectwa ludzi, którzy przetrwali wojny i oblężenia są zbyt cenne, żeby o nich nie mówić.”
wykonanie: Faustyna Baran
scenariusz: Anna Maśka, na motywach tekstów Jeleny Koczyny, Olgi Bergholc, Lidii Ginzburg ze zbioru Oblężone oraz tekstów z książki Leningrad Anny Reid
reżyseria, scenografia, muzyka: Anna Maśka
Teatr: Ryba Latająca

godz. 20:30 "Very Funny" – spektakl konkursowy
Gruba i Głupia, czyli Patrycja Kowańska i Dominika Knapik – twórczynie na co dzień pracujące w teatrach w rolach reżyserek, choreografki i dramaturżki – umieszczają tym razem siebie na scenie. Dynamikę duetu eksplorują przez pryzmat własnych ciał, a do emplois współczesnych artystek freelancerek przymierzają kondycję błazna. Czerpiąc z Szekspirowskiego imaginarium, zestawiają swoje wyraźnie odmienne sylwetki z bohaterami sztuk. Gruba-Kowańska ma warunki, aby performować rubasznego Falstaffa. Głupia-Knapik przywołuje błazny zwinne, wygimnastykowane w ruchu i słowie. Autorki podejrzliwie przyglądają się Szekspirowi i „tradycji artysty geniusza”. Opierają się zarówno na jego błyskotliwym tekście, jak i na własnych żartach czy przewrotnych choreografiach. 

Dryfując na „Statku głupców” Boscha, igrają z teatralnymi konwencjami, dekonstruując stereotypy dotyczące politycznego potencjału płci, ciała i nędznego losu freelancerek. Stawiają szereg niewygodnych pytań dotyczących (artystycznej) pracy, wyciągając zamiecione pod dywan smrodki. Robią to, czego nie powinny robić. Mówią to, czego nie powinny mówić. Posługują się błazeństwem „jak koniem trojańskim, w którym kryje się cała armia zmyślnych konceptów…”. Wykorzystują do tego archiwa przeszłych i przyszłych procesów twórczych, mierząc się przy tym ze swoimi kompleksami i ambicjami. To będzie tragi(komi)czne w skutkach. Być może przyjdzie im pochować nawet własny talent i marzenia? 

Język – polski z napisami w języku angielskim.
Nagość, efekty stroboskopowe, efekty dymienia.
Spektakl od 16-tego roku życia.

wykonanie: Gruba i Głupia czyli Patrycja Kowańska i Dominika Knapik
tekst, reżyseria, scenografia: Gruba i Głupia
światło, technika; Wolfgang Macher
konsultacja muzyczna: Dawid Sulej Rudnicki
zdjęcia, make-up: Magdalena Kasjaniuk

24 marca, niedziela

godz. 11:30 "Infigenia ze Splott" – spektakl konkursowy
Gary Owen, walijski dramatopisarz, opowiada w swoim monodramie „Ifigenia ze Splott” historię niezwykłego przeistoczenia. Bohaterka sztuki to młoda kobieta. Utrzymuje się z zasiłku socjalnego, nie stroni od alkoholu, jest wulgarna. Nienawidzi świata i ludzi. Szybko okazuje się jednak, że jest postacią o wiele bardziej złożoną. Jest w niej bowiem wściekłość, agresja i furia, ale jest także, i przede wszystkim, wielki strach przed samotnością i ogromna potrzeba miłości. Tej ostatniej udaje jej się zaznać. I choć tylko przelotnie, staje się ona punktem zwrotnym w życiu dziewczyny. Chociaż wszystko wskazuje na to, że po jego przekroczeniu, załamie się ostatecznie, ona podejmuje wyzwanie rzucone przez los. Wychodzi z tego starcia odmieniona. Nie szczęśliwsza, ale na pewno spokojniejsza, mądrzejsza, uszlachetniona przez tragedię, która ją spotkała. Wiele musiała stracić, aby z totalnego zniszczenia, jakim naznaczona była jej pozbawiona nadziei, pełna gniewu i goryczy egzystencja, ocalić siebie. 

Spektakl dla widzów +16 lat.
wykonanie: Agnieszka Skrzypczak
autor sztuki: Gary Owen
tłumaczenie i reżyseria: Filip Gieldon
scenografia: Adrianna Gołębiewska
kostiumy: Adrianna Gołębiewska
produkcja: Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi

godz. 16:00 "Stryjeńska let's dance Zofia" – spektakl konkursowy
Zasadnicza oś akcji w spektaklu „Stryjeńska. Let's dance Zofia”, została oparta na dramatycznych losach Zofii Stryjeńskiej, która obok Tamary Łempickiej była najbardziej znaną polską plastyczką dwudziestolecia międzywojennego, przedstawicielką art deco. Dorota Landowska buduje portret artystki, zmagającej się z rzeczywistością, w której nie istniała możliwości rozwoju artystycznego i zawodowego dla kobiety. Landowska przenosi na scenę historię życia Stryjeńskiej, podejmując szereg aktualnych tematów: feminizm, przemijanie, łączenie życia prywatnego z niezależnością twórczą, nieszczęśliwą miłością, schizofrenią, stratą. Ale przede wszystkim buduje portret kobiety niezależnej, której pragnieniem jest żyć i tworzyć.   

wykonanie: Dorota Landowska
produkcja: Anna Duda
scenariusz (debiut dramaturgiczny): Anna Duda (na motywach książki Angeliki Kuźniak „Stryjeńska. Diabli nadali”)
scenografia i kostiumy: Marta Góźdź
muzyka: Christoph Coburger
dźwięk: Lech Pukos
światło: Damian Bakalarz
kierownictwo produkcji: Łukasz Wójtowicz
koproducentami spektaklu są Stowarzyszenie Artystów Bliski Wschód, Centrum Spotkania Kultur oraz Teatr Muzyczny w Lublinie.

godz. 19:30 "Warszawa płonie" – debiut
Warszawa płonie jest oddolną inicjatywą studencką. Nad muzodramem, wraz z Kacprem Janem Lechowieczem, współpracują Marcin Januszkiewicz, Andrzej Perkman oraz Ada Branecka (kierunek reżyseria) i Marta Lewandowska (kierunek wiedza o teatrze). To projekt, który łączy różne pokolenia i dziedziny w ramach swojego międzykierunkowego i interdyscyplinarnego charakteru. Impulsem do podjęcia pracy nad projektem stał się film dokumentalny „Paris is burning” autorstwa Jennie Livingston. Dzięki niemu twórcy mieli okazję zestawić sytuację społeczności queerowej w Stanach Zjednoczonych na przestrzeni lat 80. i 90. z aktualnym stanem tej grupy w Polsce. 

Tekst spektaklu powstawał w wyniku starannej, półrocznej pracy, podczas której odbywały się liczne rozmowy oraz poszukiwania inspiracji w literaturze, muzyce i wśród realnych postaci. Stanowi osobistą próbę dokonania konfrontacji z kwestiami płci, seksualności, religii, pojęciem rodziny oraz sytuacją środowiska queerowego w Polsce.
Opowiadanej historii towarzyszą piosenki z repertuaru artystów takich jak Natalia Przybysz, Bajm, Ralph Kamiński, Andrzej Poniedzielski czy Bedoes, które dodatkowo podkreślają atmosferę i treść przedstawienia. 

reżyseria: Marcin Januszkiewicz, Ada Branecka
muzyka: Andrzej Perkman
tekst, rola Meliny: Kacper Jan Lechowicz
dramaturgia: Marta Lewandowska
przestrzeń, kostium i projekt plakatu: Agnieszka Bogojło
włosy: Marek Bryczyński
makijaż: Sandra Sarnicki
konsultacje w ramach projektu: Łukasz “Adelon” Rembas
Teatr: Akademia Teatralna im. Zelwerowicza w Warszawie 

25 marca, poniedziałek

godz. 17:00 "W maju się nie umiera" – spektakl konkursowy
Jednoosobowy teatr Agnieszki Przepiórskiej jest unikalnym zjawiskiem w skali całego kraju. W Łaźni Nowej znakomita aktorka wcielała się w poetkę Zuzannę Ginczankę, w Teatrze Słowackiego w noblistkę Wisławę Szymborską i wybitną biolożkę Simonę Kossak. Jednak swe monodramy przygotowuje i pokazuje Przepiórska nie tylko w Krakowie. „W maju się nie umiera” powstało w warszawskim Domu Spotkań z Historią i zajmuje w dorobku artystki wyjątkowe miejsce. 

To opowieść o opozycyjnej poetce Barbarze Sadowskiej, matce zabitego przez ZOMO w maju 1982 roku Grzegorza Przemyka. Spektakl na wskroś ascetyczny, maleńki, a przy tym absolutnie uczciwy. Trwa ledwie siedemdziesiąt minut, a trudno się z niego otrząsnąć. Rzecz o macierzyństwie nieszablonowym i rozwichrzonym, a przede wszystkim o miłości, co pozwala przetrwać najbardziej ekstremalnie trudne chwile. I o pragnieniu sprawiedliwości wbrew wszystkiemu. O tym, że trzeba wierzyć, że da się skruszyć ludzi o miedzianych czołach, niezależnie od miejsca, gdzie dopuszczają się swoich czynów. Chociaż wiemy, jak tragicznie dopełnił się los Barbary Sadowskiej, nie zostajemy z samym smutkiem. 

Za „W maju się nie umiera” Agnieszka Przepiórska otrzymała prestiżową Nagrodę Zelwerowicza dla najlepszej aktorki w sezonie 2022/2023.      

wykonanie: Agnieszka Przepiórska
tekst: Piotr Rowicki
reżyseria: Anna Gryszkówna
scenografia, kostium: Alicja Patyniak-Rogozińska
muzyka: Michał Lamża
reżyseria światła, wideo: Michał Głaszczka
konsultacja merytoryczna: Cezary Łazarewicz
produkcja: Agata Kucharska
Spektakl został wyprodukowany przez warszawski Dom Spotkań z Historią specjalne podziękowania dla Elżbiety Ficowskiej.

godz. 21:00 "Elektra23" – spektakl konkursowy
Joanna Holcgreber: Spektakl „Elektra23”, wykiełkował na żyznym gruncie, stworzonym przez przedstawienie „Elektra” Eurypidesa, wyreżyserowane przez Włodzimierza Staniewskiego w Teatrze „Gardzienice”. Spektakl ten miał premierę w 2004 roku. Minęło 19 lat. W tamtej „Elektrze” czyniłam honory Przodownicy Chóru i praktykowałam intensywnie cheironomię, nową technikę aktorską zaproponowaną przez reżysera. Cheironomia to sztuka gestykulacji, w której gest towarzyszy wypowiadanym słowom. Źródła wiedzy o cheironomii sięgają czasów teatru Starożytnej Grecji, a gesty z alfabetu wypracowanego w Teatrze „Gardzienice” znajdują swoje wzorce w malarstwie wazowym, rzeźbach i płaskorzeźbach z tego okresu. Nasza cheironomia okazała się bardzo atrakcyjnym narzędziem w pracy teatralnej. 

„Elektrę” zagraliśmy ostatni raz w Gardzienicach przed pandemią, w 2019 roku. Wiele wskazuje na to, że w takiej formie, w jakiej istniała wtedy, już jej na scenie nie przywołamy. Postanowiłam stworzyć swoją solową wersję dramatu Eurypidesa, opartą o wybrane fragmenty tej tragedii, w której będę mogła kultywować cheironomię, tą wypracowaną w czasie prób do pierwszej „Elektry”. W mojej pracy korzystałam z muzyki instrumentalnej pani profesor Marii Pomianowskiej i kompozycji rytmicznych Wojciecha Lubertowicza. Pani Maria Pomianowska zgodziła się również skomponować muzykę do jednej z pieśni chóru.   

wykonanie, reżyseria, scenografia, dramaturgia i dramaturgia muzyczna, scenografia, multimedia, światło, napisy: Joanna Holcgreber
przekład „Elektry” Eurypidesa: Jerzy Łanowski
muzyka: prof. Maria Pomianowskiej, Wojciech Lubertowicz
animacja zabójstwa: Daniel Tumanowicz, Rafał Tumanowicz
produkcja: Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice”.

26 marca, wtorek

godz. 12:00 "Pogo" – spektakl konkursowy
Monodram oparty na podstawie książki reporterskiej „Pogo”, uznanej za jedną z najwybitniejszych w tym gatunku w ostatnich latach w Polsce (znalazła się ona w finale prestiżowej nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego). Jej autor Jakub Sieczko, to lekarz, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii, który przez sześć lat pracował w stołecznym pogotowiu ratunkowym. A jego książkowy bohater nie owija w bawełnę: „Mam o Grochowie nakłamane. Czasem myślę, że żyją tu tylko stare kobiety i pijani mężczyźni w średnim wieku”. Dlatego pewnie recenzentka „Polityki” pisała: „Sieczko bardzo się stara odrzeć zawód ratownika medycznego z bohaterstwa i sprowadzić na ziemię widzów sensacyjno-ckliwych szpitalnych seriali (…). Z jakim efektem? Paradoksalnie – odwrotnym”. Uwaga! W spektaklu są używane stroboskopy.

wykonanie: Marcin Hycnar, Radosław Luka
reżyseria: Kinga Dębska
scenografia: Wojciech Żogała
kostiumy: Małgorzata Domańska
reżyseria światła: Katarzyna Łuszczyk
kompozytor: Radosław Luka
asystentka ds. scenografii: Małgorzata Domańska
producentka wykonawcza: Magdalena Kłosińska 
Teatr: Teatr Polonia

godz. 19:30 "Leopold"  – spektakl konkursowy
Muzyką malowany, niezwykle barwny portret Leopolda Kozłowskiego-Kleinmana, ostatniego klezmera Galicji. Życiorys artysty, choć napiętnowany dramatem Zagłady jest pokrzepiającym przykładem ucieczki z mroku wojny w światła sceny. To na niej przez lata swojej kariery, Kozłowski rozpisał historię polskich Żydów na niezapomniane partytury i piosenki, mając ogromny wpływ na popularyzację muzyki żydowskiej w kraju, jak i za granicą. Spektakl jest swoistym hołdem dla zmarłego w 2019 roku artysty i owocem jego ponad 20-letniej współpracy z Jackiem Cyganem oraz wybitnymi krakowskimi instrumentalistami, którzy zabiorą nas w tę muzyczną podróż wykonując na żywo utwory z repertuaru legendarnego klezmera. 

wykonanie: Zbigniew Zamachowski oraz Joanna Pocica
autor: Jacek Cygan
reżyseria: Krzysztof Jasiński
Spektakl z muzyką na żywo, kierownictwo muzyczne: Konrad Mastyło
Teatr: Teatr STU (Kraków)

27 marca, środa
godz. 18:00 Gala zamknięcia + spektakl "Scenariusz dla trzech aktorów"
Mistrzowskie trio: Andrzej Grabowski, Jan Peszek i Mikołaj Grabowski, zdradzając nieco ze swej prywatności, przeniosą Was w niepowtarzalną przestrzeń zwariowanej teatralnej próby. To „teatr w teatrze”, na pograniczu absurdu i rzeczywistości, gdzie prywatne spory i dyskusje artystyczne aktorów, ich intymne pragnienia, pozy i „miny” teatralne, a także kłótnie o zawodowe pryncypia, stają się pretekstem dla groteskowej wizji ograniczeń twórczości scenicznej i sądu nad współczesną kulturą. To także nieco złośliwy, ale celny portret artystów! Fascynujący seans zbudowany na doskonałym tekście Bogusława Schaeffera jest po brzegi wypełniony improwizacjami znakomitych ludzi teatru, którzy prowadzą błyskotliwą, a czasem wręcz zajadłą dyskusję o świecie sztuki i swoim w nim miejscu. Zderzenie równorzędnych osobowości aktorskich, niezrównanych w swoich popisach oraz zabawie formą i żartem, to gwarancja doskonałej rozrywki, z nerwem i prowokującej do oczyszczającego śmiechu. Ten wciąż aktualny sceniczny fenomen wyróżnia się swoim szybkim tempem, wybornym dowcipem, błyskotliwymi akrobacjami skojarzeniowymi, a przede wszystkim bezterminową świeżością. 

Więcej informacji: monopolis.pl/teatropolis-2024
Monopolis, ul. Kopcińskiego 60/62