Na początku Barreiro było małym ośrodkiem miejskim, którego głównymi gałęziami przemysłu było rybołówstwo, budowa i naprawa okrętów, produkcja wina i soli oraz dostawa zaopatrzenia dla floty. W XVIII w. pojawienie się proto-przemysłu na terenach Barreiro zrewolucjonizowało miasto i spowodowało jego szybki rozwój - pojawiło się wiele mały manufaktur specjalizujących się w przemyśle wytwórczym. Krajobraz miasta i całej okolicy stanowiły liczne młyny do produkcji mąki z okolicznych upraw zboża.
W połowie XIX wieku miasto zaczęło przekształcać się w znaczący ośrodek przemysłowy Portugalii. W tym okresie nastąpił gwałtowny wzrost przemysłowy. Dzięki wybudowaniu kolei w 1848 roku nastały czasy gwałtownej industrializacji miasta. Jednocześnie nastąpił gwałtowny wzrost liczby ludności i rozwój budownictwa.
Na początku XX wieku Barreiro stało się siedzibą największej portugalskiej grupy przemysłowej (Grupa CUF). Powstało tu wiele nowych fabryk związanych głównie z przemysłem ciężkim oraz chemicznym (Quimigal, UFA - Uniăo Fabril de Azotos, Monpor, FISIPE). Nastąpiła też dywersyfikacja produkcji - produkowano tu zarówno okręty i stal jak i produkty spożywcze.
Ten szybki rozwój stał się impulsem dla rozwoju innych dziedzin życia i doprowadził do wzbogacenia miasta o wykwalifikowaną siłę roboczą, stworzył środowisko kulturalne i artystyczne, spowodował rozwój handlu, budownictwa oraz innych drobnych przedsiębiorstw.
Pomimo kryzysu z lat 70-tych spowodowanego gwałtownym załamaniem koniunktury światowej oraz utratą tradycyjnych rynków zbytu, Barreiro i związany z nim okręg odzyskało i wciąż posiada mocną i znaczącą pozycję w gospodarce Portugalii. Bareiro otrzymało prawa miejskie dopiero 28 czerwca 1984 roku.
